Door Petronella van het Goor - Elke woensdag geniet Gijs van een lange wandeling met zijn 'nieuwe' huisgenoot. Gijs is een zwarte labrador. Zijn nieuwe huisgenoot is Martijn Pijnenburg (34). Sinds augustus woont hij samen, komend voorjaar wordt hij vader. "Van een meisje", klinkt het trots.
Van alleen, "maar nooit eenzaam" in de binnenstad naar huisje, boompje, beestje in Drielanden. "Een heel verschil ja", zegt Martijn, terwijl hij Gijs in de heuvels van het Crescentpark van de lijn haalt. Zoals het geen bewuste keuze was om alleen te zijn, was het net zo min een bewuste keuze om samen te zijn. "Je ontmoet elkaar en bent uiteindelijk liever samen. Dat gaat op je dertigste niet anders dan op je twintigste toch?"Zijn leven is honderdtachtig graden anders dan drie jaar geleden
Het was vooral wennen. "En dan met name het afstemmen van de agenda. Ik ben niet gewend om tijd te 'moeten' maken voor iemand. Kon altijd mijn eigen gang gaan en plande dagen en avonden vol. Ik was toch alleen, had toch alle tijd." Maar de tijd bewuster indelen, is ook juist hetgeen wat hem veel heeft gebracht. "Van haar heb ik geleerd wanneer iets genoeg is. Niet hoeveel kan ik werken, maar hoeveel moet ik werken om te kunnen doen wat ik wil? Heel bevrijdend eigenlijk." Martijn is naast fractievoorzitter van D66 ambtenaar sociaal domein in Ede. "Ik heb geschiedenis gestudeerd en ben na mijn studie in de financiële sector gaan werken. Het is het raadswerk geweest dat mij op dit pad heeft gebracht."
Niet traditioneel
Een groot voordeel van elkaar op latere leeftijd tegenkomen is volgens Martijn dat je geleerd hebt voor jezelf te zorgen. "Niets mis met een traditionele rolverdeling, als dat tenminste een bewuste keuze is. Van huis uit gewend zijn, dingen doen omdat het zo hoort, rollen van moeders zorg naar moeder de vrouw, is niet te verdedigen", vindt Martijn. "Daarmee doe je de ander tekort." Het is voor beiden dan ook een bewuste keuze om minder te gaan werken, zodra de kleine er is. "Zoals het er nu uitziet, ga ik drie dagen werken, zodat ik er twee thuis ben.
Mijn vriendin gaat twee dagen werken. We kiezen samen voor een gezin; het opvoeden, het huishouden, is niet alleen voor de moeder. Tenzij", zo benadrukt Martijn, "daar bewust voor gekozen is en beiden dat willen." Hij vindt het lastig dat, zelfs in deze tijd, de moeder 'voorgetrokken' wordt in de opvoeding. "Neem de echo's. In coronatijd mocht ik niet mee." Hij snapt dat een echo van zijn buik niet zoveel doet, "maar er zijn twee ouders. Ik voelde me echt wel een beetje buiten spel gezet als vader. En dan is de kleine er nog niet eens."
Jaap Aap
Bovenstaand beeld is niet wat hij zelf kent vanuit zijn jeugd. Martijn verloor zijn vader al op jonge leeftijd. "Ik was zeven toen hij overleed aan longkanker op 45-jarige leeftijd. Mijn zus was zestien." In 1994 waren de behandelingen heel anders dan nu. "De chemo was een schot hagel. Hopen dat je wat raakt." Hij weet nog dat hij vroeger elke doordeweekse dag, als zijn vader terug kwam van zijn werk bij Defensie in Den Haag, om 17.30 uur journaal met hem keek. "Die herinneringen heb ik vanaf mijn vierde ongeveer." Politiek vond hij toen al interessant. "Toen ik zes was, kende ik de namen van alle toenmalige ministers en staatssecretarissen. Ik hielp mijn zus met maatschappijleer." Zijn favoriet was Ruud Lubbers. "Of Jaap Aap, zoals ik hem noemde."
Geïnteresseerd in politiek is hij altijd gebleven. Toch duurde het even voor Pijnenburg zijn partij vond. Het debat tussen Pechtold en Wilders in 2006 was bepalend. "Ik vond Pechtold constructief, eerlijk, netjes en op de inhoud en besloot me te verdiepen in waar de partij verder voor stond." Dat beviel hem zo dat hij meehielp de slapende partij in Harderwijk wakker te maken en in 2014 deed hij mee met de gemeenteraadsverkiezingen. "Met Hans Nijman als lijsttrekker." De rest is geschiedenis.
Hij hoopt dat er in de komende jaren een opmars komt van vrouwen in de politiek. "Die blijven veelal achter de schermen opereren, terwijl ik denk dat zij in het debat, op de voorgrond, veel beter zijn dan mannen." Waarom? "Ze zijn bedachtzamer, constructiever en praten niet omdat ze zichzelf zo graag iets horen zeggen."
(Martijn Pijnenburg eigen foto)
