Door Petronella van het Goor - Ze zijn al bijna 25 jaar samen, de vonk sloeg over in Groningen, toen ze beiden studeerden aan de rijksuniversiteit. Zij 'deed' recht, hij geneeskunde. Mirjam (geb. Wijnholds) en Jaap Driest kennen elkaar al veel langer. "We zaten ook al samen op de middelbare, maar daar gebeurde nog niets", zegt Mirjam lachend.
"Doordeweeks woonde ik in Rotterdam en was Mirjam alleen met drie kleine kinderen in Zwolle. Dat was zwaar. Voor Mirjam omdat ze alles alleen moest doen, voor mij omdat ik de kinderen zo weinig zag. Dat wilden we nooit meer. Het doel voor mij was om op de fiets naar werk te kunnen." Mirjam vult aan: "De afspraak was niet oostelijker dan Deventer en niet zuidelijker dan Amersfoort."Ze trouwden in 1999 en gingen in Zwolle wonen. Jaap was toen arts in opleiding in het Erasmus ziekenhuis in Rotterdam
Verhuizing en politiek
Jaap kreeg een baan als maag-darm-leverarts in het Sint Jansdal. Het werd dus Harderwijk. Drielanden, de wijk waar bijna iedereen toen import was. Daar wonen ze nu tien jaar. "We verhuisden in juli 2011, onze jongste was vier, de middelste was zeven en de oudste negen."
Begin 2013 werd Mirjam politiek actief voor de ChristenUnie. "Het was niet de bedoeling dat ik meteen al op een verkiesbare plek zou komen, maar door wat verschuivingen, zat ik in maart 2014 al in de gemeenteraad." Een betere manier om Harderwijk te leren kennen, is er volgens Mirjam niet. "Ik heb genoten van al die werkbezoeken."
Het was een drukke periode, met jonge kinderen en drukke banen. Mirjam werkte destijds als interim arbeidsjurist en had haar eigen bedrijf als juridisch adviseur. "We hadden samen afgesproken dat Jaap 's avonds thuis zou zijn, zodat ik politiek actief kon zijn. We hebben het altijd samen gedaan." Het is gelukkig nooit teveel geweest en het is niet ten koste gegaan van het gezin. "Jaap en ik zijn allebei heel loyaal, vinden ook vaak dat we ergens persé bij moeten zijn. Gelukkig is dat altijd goed gegaan."
Acht jaar later, 'kost' de politiek haar zo'n drie avonden per week en doet ze dat nog altijd naast haar baan als docent Recht aan de Hanze Hogeschool. "De vrijdagavond houden we vrij." Sinds Corona bestellen ze elke vrijdagavond bij een lokaal restaurant. "Dat kan de ene week een patatje speciaal zijn, dan weer sushi of een driegangenmaaltijd. Als het maar lokaal is. We kiezen om beurten. Vaak kijken we daarna samen een filmpje."
Veel thuis
De afgelopen anderhalf jaar hebben Mirjam en de kinderen veel tijd thuis doorgebracht. Jaap werkte juist zeven dagen per week. "Afgelopen zomer was er even een adempauze, maar inmiddels is het weer net zo druk in het ziekenhuis als tijdens de Kerstperiode van vorig jaar. Er worden operaties uitgesteld, veel afspraken gaan digitaal." Volgens Jaap is het belangrijk om na deze pandemie eens eerlijk te kijken naar de zorg. "De zorg in Nederland is afgesteld op maat 34, om het betaalbaar en overzichtelijk te houden, maar we hebben nu een maat 42 nodig. Het past niet."
Zowel Jaap als Mirjam redden zich in deze coronatijd wel. Hebben manieren gevonden om zich te ontspannen. Zo gaat Jaap met zijn mountainbike het bos in en loopt Mirjam wekelijks met een vriendin. Voor de kinderen, die inmiddels 19, 17 en 14 zijn, was het lastiger. "Onze oudste zoon is van de lichting 'geen examen door Corona'. Zijn eerste studiejaar in Groningen was geheel digitaal. We zijn blij dat hij na een half jaar toch op kamers ging, zodat hij nog iets van een 'normale' studietijd heeft."
Ook de jongste twee hebben geleden onder de lockdown en schoolsluiting van vorig jaar. "Ze hebben toch wel de structuur van school en sport nodig. Tijdens de eerste lockdown hebben we elke ochtend een wekker gezet en begonnen we met ochtendgymnastiek in de woonkamer", zegt Mirjam met een lach op haar gezicht. Ze merkt dat de kinderen het lastig vinden om altijd goed met de beperkingen om te gaan. "We proberen te sturen, maar laten ze wel echt hun eigen keuzes maken, ook al zijn we het daar niet altijd mee eens." Jaap vult aan: "Met onze middelste zoon hadden we vorig jaar een discussie over vuurwerk. Er gold een verbod en hij had het al in huis. Uiteindelijk heeft hij al zijn vuurwerk uit eigen initiatief ingeleverd. Dat is knap."
Hoe houd je het goed?
Het ging aan de keukentafel de laatste tijd vooral over Corona, maar ook zonder de pandemie hebben Jaap en Mirjam na 25 jaar nog voldoende gespreksstof. "Politiek, werk, de levensfasen van de kinderen. Altijd wel iets om over te praten", zegt Mirjam. Wat ze geleerd heeft in al die jaren samen? "Dat je altijd eerlijk naar elkaar moet blijven en dat het prima is je eigen ding te hebben." Jaap lacht. "Zoals de wintersport, bedoel je?" Mirjam hapt. "Ik vind bergen en sneeuw super, maar hoef niet op die latten te staan. Dus hebben we besloten dat Jaap gaat met de kinderen en ik lekker thuis blijf." Volgens Mirjam hoeft niet altijd alles samen. "Maar het is wel belangrijk om helder te houden wat je samen nog hebt, naast de kinderen, want die gaan op een gegeven moment het huis uit." Jaap knikt. "We zijn nu samen het Pieterpad aan het lopen. We houden van samen wandelen. En we proberen eens in de maand samen een dagje weg te gaan. Een andere stad, een museumbezoek. Bewust tijd samen doorbrengen."
Als gezin doen ze dat ook, bewust tijd samen doorbrengen. "We ontbijten zoveel mogelijk samen. Een eerste uur vrij, is geen reden om niet aan te schuiven." Het is het enige moment op de doordeweekse dag dat ze allemaal tegelijk in huis zijn. In de avond is er sport, vergadering, lastige werktijden, noem maar op. Er hoeft onderling niet eens gepraat te worden tijdens het ontbijt. Het gaat om de ontmoeting. "De enige regel is dat de telefoon aan de kant wordt gelegd."
Inmiddels is het traditie. "Heerlijk om te hebben", zegt Mirjam genietend. Net als Schiermonnikoog in de herfst en kamperen in de zomer. "Van die momenten buiten, met elkaar, geniet ik intens."
(Jaap en Mirjam Driest)
