Door Petronella van het Goor - Wietske en haar man komen uit Putten, Wietske is er geboren. "Maar ik voelde me nooit persé een Puttenaar, veel meer een wereldburger. Toen onze kinderen allemaal op de middelbare school zaten, in Ermelo en Harderwijk, besloten we te verhuizen."
"Misschien ligt het aan het vissersverleden, de handelaarsgeest. Maar Harderwijkers leggen gemakkelijk contact en verwelkomen iedereen." Als ze in de tuin werkt, "nou ja, werken, noem het maar rommelen", is er altijd wel een praatje met een voorbijganger. "We wonen er nu al zes jaar, maar nog steeds krijgen we te horen dat we het zo mooi hebben opgeknapt." Daar zijn ze ruim acht maanden mee bezig geweest. "Van energielabel F naar A, dat duurt even", zegt ze lachend.Sinds eind 2015 woont Wietske Hollanders (44) met haar man en vier kinderen in Harderwijk, in de Zeebuurt, op de hoek van Laan 1940-1945 en de Tolstraat. En daar heeft ze nog geen moment spijt van gehad
Verder kijken
In het dagelijkse leven werkt Wietske als begeleider op een zorgboerderij in Lelystad. "Met allemaal cliënten die niet in andere hokjes passen. Het is voor mij een droombaan. Een combinatie van zorg, dieren en buiten zijn." Ze werkt al twintig jaar in de zorgsector. "Ik studeerde Culturele en Maatschappelijke Vorming en heb na mijn studie in de jeugdzorg gewerkt, in de gehandicaptenzorg, de woonzorg en deed ambulante hulpverlening. Ik ben nieuwsgierig en flexibel, houd van nieuwe dingen."
De man van Wietske is civiel ingenieur. "Hij is als projectleider betrokken bij het ontwerp en de bouw van tunnels, bruggen en spoorwegovergangen." Hun vier kinderen studeren nog of zijn net klaar. "Onze oudste dochter is bijna klaar met haar tweede studie: natuur educatie en communicatie in Wageningen. Onze oudste zoon is net klaar met zijn studie Sociale Geografie in Nijmegen. Onze middelste zoon studeert Toegepaste Biologie en de jongste zoon doet de opleiding tot Maritiem Officier."
Alle studies hebben één ding gemeen. Buiten zijn. "Dat hebben ze wel van ons ja", zegt Wietske lachend. "Wij (met mijn zusje en broertje) zijn als kinderen half buiten opgegegroeid. We woonden aan de rand van de bebouwde kom, vlakbij het bos en brachten onze vrije uren door met hutten bouwen en in de natuur onderzoek doen." Wietske kent haar man, weinig verrassend, van de scouting. "Daar zijn we eigenlijk samen opgegroeid."
Maatschappelijk betrokken
Wietske is sinds 2019 betrokken bij de steunfractie van Groen Links, maar is al sinds haar vijftiende 'maatschappelijk betrokken'. "Op de middelbare begon het eigenlijk al wel. Lid van verschillende commissies, actief in de leerlingenraad. Aan de keukentafel thuis werd de hele wereld besproken. We waren niet politiek actief, maar wel betrokken op de maatschappij, op de wereld. Die betrokkenheid heeft ze altijd gehad. "Ik heb me altijd praktisch ingezet in de samenleving. Ik ben wel eens met de kinderwagen naar een demonstratie gegaan, omdat protesteren en demonstreren soms de enige manier is om ergens aandacht voor te krijgen. Maar ik zie meer heil in wat ik kan doen met mijn twee handen en mijn hoofd." Nu wordt dat gemeenteraadswerk." Het raadswerk 'kost' veel tijd. "Je hebt natuurlijk alle geplande bijeenkomsten, van zowel fractie als raad. De voorbereidingen daarvoor, informatie verzamelen, denkwerk. Er staat twintig uur voor, maar er gaat echt meer tijd in zitten." Gelukkig is die ruimte er thuis. "Ik heb een halve baan en na overleg met het thuisfront kon dit er gelukkig bij."
Yoga, Kikker & Eend
In de vrije uurtjes leest Wietske graag, doet ze vrijwilligerswerk voor Stichting Mensen in Nood, gaat ze regelmatig naar de zorgboerderij waar ze werkt, maar dan ter ontspanning en rommelt ze in haar eigen tuin. Ze doet aan yoga om fit te blijven. "Sinds kort doe ik ook aan 'slowrunning'. Met een groep, elke zaterdagochtend om 08.30 uur." Met het gezin en met vrienden wordt er ver en lang gewandeld in het bos. "Kringlopen is stiekem ook wel een hobby van mij." Net als theater spelen en bezoeken. "Ik heb bijvoorbeeld theaterverhalen geschreven voor kinderen, over Kikker & Eend. Binnenkort ga ik, samen met de buurvrouw, meedoen aan Struinen in de Tuinen en dan laten we daar ook wat van zien."
Wietske ziet zichzelf als een teamplayer. "Dat ben ik eigenlijk altijd geweest. In mijn werk, als opvoeder in het gezin, dingen werken het beste als je ze samen doet." Een echte leider is ze niet. "Ik ben meer een verbinder. Vaak degene die connecties maakt en onderhoudt. Mensen op de juiste plek zien en zetten, dat vind ik leuk."
(Wietse Hollanders - foto 1SamenklikthetFotografie)
