Door Petronella van het Goor - Dat niet iedereen een voormalig wethouder in dienst wil nemen, is Jeroen de Jong de afgelopen maanden duidelijk geworden. "Ik heb al zo'n zeven sollicitaties verstuurd en ik mocht twee keer op gesprek komen."
"Ik heb de afgelopen acht jaar gemerkt dat het juist het maatschappelijke vastgoed is dat mij trekt. Een woningstichting bijvoorbeeld. Maar dan werkt mijn voormalig wethouderschap me eerder tegen dan dat het me verder helpt", zegt De Jong lachend. Heel spannend vind hij het allemaal nog niet, maar om nou te zeggen dat hij dit verwachtte na zijn aangekondigde vertrek, is teveel gezegd. "Ik ben of te zwaar voor de functie, of te licht. Geen van beide had ik verwacht."Zou hij bij een grote commerciële projectontwikkelaar willen werken, kon hij waarschijnlijk morgen beginnen, maar dat is nou net niet wat hij wil
Dag politiek
Een ding weet hij zeker. Zijn tijd in de politiek is geweest. Hij heeft genoten van de afgelopen acht jaar, maar dan vooral omdat hij het voor Harderwijk mocht doen. "Ik ben gevraagd om wethouder te worden in een andere gemeente, maar daar heb ik voor bedankt. Ik ben geen politiek dier en heb geen ambities om ooit in de Kamer te eindigen. Wat ik heb gedaan, deed ik voor Harderwijk en omdat het voor Harderwijk was, vond ik het leuk." Dat is ook de reden dat hij, als geboren en getogen Harderwijker, al jong actief was voor het CDA. "Als vijftienjarige zat ik al bij commissievergaderingen. Het ging over mijn stad, dat vond ik interessant." Op zijn achttiende sloot hij zich aan bij het CDA. Eerst vooral achter de schermen. Op zijn 27e werd hij raadslid. In 2014 werd hij wethouder. "Wat ik daar vooral zo leuk aan vond, was het bedenken. Als raad beslis je uiteindelijk, maar als wethouder bedenk je, doe je voorstellen aan de raad. 'Dit hebben we bedacht, wat vinden jullie daarvan?' Je hebt zeker niet het laatste woord, maar mag wel de voorzet doen."
Ook de rol als verbinder vond hij prettig. "Als wethouder sta je tussen de inwoners en 'de gemeente' in. Je bent het aanspreekpunt, eigenlijk voor beide, de spreekbuis." Hij heeft wel gemerkt dat je eigenlijk altijd en overal wethouder bent. "Het grappige is dat mensen, op verjaardagen bijvoorbeeld, beginnen met 'word je daar nou niet moe van, dat iedereen je altijd wel iets te vragen heeft?' en vervolgens een half uur later zelf beginnen over het gebrek aan parkeerplaatsen in hun buurt."
Gemiddeld
Dat hij als wethouder zo vaak prominent aanwezig was, is eigenlijk iets dat niet persé bij hem past. Hij is gebekt genoeg, maar hanteert zelf vooral het eigen gezegde: 'doe maar gewoon, dat is bijzonder genoeg'. "Ik ben eigenlijk echt heel gemiddeld en dat vind ik prettig. Ik kom uit een gemiddeld nest, mijn vader was meester op de basisschool, mijn moeder was thuis. We zijn gelovig opgevoed, ik had een hele normale schooltijd. Ik was nooit een uitblinker in sport of studie. Echt heel gemiddeld." Na de havo koos De Jong voor een studie facilitair management. "Zo heet het nu, toen heette het Hoger Huishoudelijk Management. Nog steeds zeggen mijn broers dat ik de hogere huishoudschool heb gedaan. Dat blijft een goede grap in onze familie."
Hij ontmoette Mariella, zijn vrouw, bij de Juniorkamer in Harderwijk, nu de JCI. "Zij vond mij maar een bralaap in het begin, maar dat veranderde gelukkig." Ze hebben drie zonen, een tweeling van elf en een zoon van tien. De tweeling is na 26 weken zwangerschap geboren. "De eerste drie maanden hebben ze in het ziekenhuis gelegen en logeerden wij veel in het Ronald mc Donald huis." De verrassing was groot toen Mariella kort daarna opnieuw zwanger bleek. Het gevoel dat bij De Jong nog steeds bovenkomt als hij terug denkt aan die tijd, is dankbaarheid. Het had namelijk ook heel anders kunnen gaan, ziet hij elke keer bij een terugkomdag van de neonatologie.
Dankbaar
Het geloof vanuit het nest, hangt hij nog steeds aan. "Ik ga naar de kerk, niet wekelijks, ook in mijn geloof ben ik heel gemiddeld", zegt hij lachend. Hij is in zijn geloof vooral dankbaar. "Voor de liefde, die is belangrijk. Voor onze gezonde zoons, voor alles eigenlijk, wat is geweest. Wat nog komt, zal dan ook wel goed zijn."
