Harry Schipper – De Harderwijkse Grietje van der Weide - Pereboom is afgelopen dinsdagavond op 88-jarige leeftijd overleden in verzorgingstehuis Sonnevanck.
Vooral binnenstadbewoners en wie regelmatig een bezoek bracht aan de binnenstad zagen haar bijna dagelijks druk aan het werk met bezem en haar eigen minicontainer. En getooid in een felgekleurd oranje hesje. Beide had ze van de gemeente gekregen, die natuurlijk erg blij was met haar inzet om de stad schoon te houden. Vaak was ze te zien in haar eigen straat, de Doelenstraat, maar ook in de Luttekepoortstraat en op de Kuipwal werd ze veel gespot.Grietje genoot als ‘het bezemvrouwtje van Harderwijk’ in haar stad grote bekendheid, omdat ze decennialang belangeloos straten schoonveegde met een bezem
Voor zover bekend begon ze al met bezemen aan het einde van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Heel in het begin samen met haar buurman. Beiden ergerden zich aan alle rommel die op straat lag. In een interviewtje in 2009 met communicatieadviseur Freddy van der Brugge, naar eigen zeggen bedenker van de toenmalige gemeentelijke campagne ‘Een schone straat, dat doen we samen’, zegt Grietje over al dat zwerfvuil: “Dan kun je bij de pakken gaan neerzitten, maar je kunt de gemeente ook een handje helpen. Wij zijn toen gaan vegen, maar helaas gaf mijn buurman de moed al snel op. Ikzelf niet, ik vind dat opruimen wel ontspannend”.
Haar veegwerk bleef niet onopgemerkt. De mensen van gemeentewerken schoten Grietje te hulp en gaven haar behalve de minicontainer en het oranje hesje ook vuilniszakken, veger en blik en af en toe een nieuwe bezem. Iemand die haar al die tijd kent is Jan van den Brink. Ook hem kennen veel Harderwiekers en Harderwijkers, als dat misschien niet bij naam. Jan is de man die dagelijks met ongekend vakmanschap en chauffeurskunde de straten in onze stad schoonveegt ‘met het kleinste stratenveegmachientje van Harderwijk’ en op 1 maart van dit jaar op de kop af 25 jaar in dienst is bij de gemeente. “Ik kom al twintig jaar elke week bij Grietje. Eerst thuis en later op Randmeer en Sonnevanck, waar ze de laatste drie jaar van haar leven verbleef. We konden goed samen hoor. We hebben veel gelachen ook!”
Van de gemeente kreeg ze elk jaar met kerst een klein presentje. En ook wel eens een bos bloemen. Van voormalig burgemeester Jaap van Boeijen kreeg ze in 1990 zelfs eens een brief waarin hij namens B en W zijn grote waardering uitsprak ‘voor de wijze waarop u de Doelenstraat en een gedeelte van de Luttekepoortstraat schoon houdt. “Uiteraard kunnen wij de straten en wegen in Harderwijk niet op dezelfde manier schoon houden, zoals u doet”, schreef hij erbij.
Grietje van der Weide werd in 2009 het boegbeeld van de gemeentecampagne om samen de stad schoon te houden. Iets waar ze volgens Freddy van der Brugge graag aan meewerkte. Hij vond haar ‘een echte paradijsvogel’ en dat vonden er meer. Jan van den Brink: “Ja, ze was wel apart. Had ze bij het Tapijthuis en bij de winkel van Arie de visboer de straat aangeveegd en dan vroeg ze Arie wel eens ‘nou heb ik toch wel een harinkje verdiend, vind je ook niet?’ En dan gaf Arie haar uiteraard een visje. Net zoals dat ze bij slagerij Schiffmacher vaak een paar plakjes worst kreeg. En ook van Banketbakker Van Dongen kreeg Grietje met regelmaat een gebakje als ze daar weer eens de straat keurig schoon had geveegd”. En Grietje hield niet van half werk: ze haalde zelfs het onkruid tussen de straattegels vandaan.
Grietje hield van haar werk: “Sommige buren zeggen: ‘moet jij op jouw leeftijd de straat vegen’. Dan zeg ik: ík moet niks, ik doe het gewoon graag. Vroeger was het de gewoonste zaak van de wereld om je eigen straatje schoon te houden. Tegenwoordig denken veel mensen dat het schoonmaken van de straat alleen een taak van de gemeente is. Dat vind ik onzin. De straat is van iedereen. Als we nu allemaal een handje meehelpen, dan ziet de stad er een stuk netter uit. Dat is een kleine moeite en geeft alle Harderwijkers een prettig gevoel. We moeten elkaar toch helpen nietwaar?
Nee, Grietje gaf de moed niet zo snel op als haar buurman, want ze ging door met vegen tot een jaar of negen terug, toen haar gezondheid minder werd en ze verhuisde naar het verzorgingstehuis Randmeer. De laatste drie jaar van haar leven verbleef ze op Sonnevanck. “Ze verbleef daar op een afdeling met mensen met dementie, maar dat had ze zelf niet hoor”, verzekert haar trouwe vriend Jan van den Brink. “Ze was goed bij de tijd, al begon haar leeftijd op het laatst wel mee te spelen. Haar gezondheid werd broos en op het laatst at ze nauwelijks nog en stopte ze ook met drinken”.
Grietje van der Weide wordt dinsdag 26 maart op haar eigen verzoek begraven op begraafplaats Oostergaarde, ’s middags om half drie. Met om haar hals een medaille van de gemeente. “Geen officiële medaille”, weet Jan. “Nee, geen echte, maar wel met een geel-blauw lint, de kleuren van haar gemeente. Ze was er heel trots op!”
