Door Marco Jansen - Afgelopen zaterdag 13 april keerden Timon van der Vlies en Andries Zoeteweij terug van een trip van 12 dagen naar Sierra Leone. In het dorpje George Brook, in de buurt van de hoofdstad Freetown, hebben ze samen met zeven andere Nederlanders met hulp van de lokale bevolking een school afgebouwd. Een ervaring die ze voor geen goud hadden willen missen.
In een drukke tijd hebben ze zichzelf vrijgepland voor dit vrijwilligersproject in West-Afrika. Ze kennen elkaar al een jaar of negen omdat hun kinderen op dezelfde basisschool zaten. Langs de lijn bij VVOG JO13-3, waar hun jongens nu in voetballen, vroeg Timon aan Andries om mee te gaan naar Sierra Leone voor een vrijwilligers bouwproject. Toen Andries een jaar geleden een tuinhuis bouwde voor Timon, werd die ‘afspraak’ al min of meer gemaakt.Timon (50) verhuurt zichzelf in de offshore sector voor allerlei technisch-commerciële diensten, terwijl Andries (48) houten tuinhuizen en veranda’s bouwt. Beiden zijn zelfstandig ondernemers
Kortdurende projecten
De hulpvraag voor dit project werd aangeboden bij de stichting Powered-By, die op 4 februari 2021 is opgericht. Timon: “De stichting is in het leven geroepen om korte projecten van 1 of 2 weken uit te voeren voor andere stichtingen die een humanitaire hulpvraag bij ons neerleggen. Deze gedachte is ontstaan toen ik in 2020 naar een project ben gegaan op Lesbos, waar ik vier weken vrijwilligerswerk heb gedaan op een vluchtelingenkamp. Hier heb ik Reinier Westerduin en zijn broer Maarten ontmoet. We zijn bevriend geraakt en zo hebben we samen de stichting opgericht.”
De afgelopen jaren heeft de stichting jaarlijks een of twee projecten uitgevoerd. Zo zijn we in oktober 2023 opnieuw naar het Griekse eiland Lesbos gegaan voor een grote distributie van dekens naar het vluchtelingenkamp. In september 2022 zijn ze twee weken naar Nepal geweest om hier in het hooggebergte een verwerkingsplaats voor koffiebonen te maken. “Een aantal arme boeren is van rijst naar koffiebonen overgestapt omdat ze hier acht keer zoveel mee verdienen. De bonen worden in Nederland gebrand en verkocht. De winst van deze fair trade wordt verdeeld over de inmiddels meer dan 80 boeren die zijn aangesloten. 80 days coffee is een heel tof project”, vertelt Timon enthousiast.
In 2021 zijn ze in Libanon geweest, voornemens om houten huisjes te bouwen in een Syrisch vluchtelingenkamp. “Dit bleek niet haalbaar. Er zijn toen na inventarisatie matrassen en bedden uitgedeeld voor meer comfort. Want daarvoor sliepen de circa 500 Syrische vluchtelingen op karton onder dekzeiltjes en golfplaatjes.” In Ghana hebben ze bouwadvies uitgebracht en tekeningen gemaakt voor een klein ziekenhuis.
“Het zijn allemaal hulpvragen van stichtingen met een ANBI-status. Dit keurmerk hebben we zelf ook voor transparantie: donaties komen allemaal ten goede aan het algemeen belang. We beoordelen de humanitaire hulpvraag en ligt deze in lijn met onze missie/visie, dan beantwoorden we deze door het leveren van een team van vrijwilligers met de gevraagde expertise. Dat kan voor een distributie, verbouwing of afbouw zijn; korte projecten van 1-2 weken”, legt Timon uit.
Sterke mannen met groot hart
Dit keer kwam de vraag vanuit een andere lokale stichting in Freetown, de hoofdstad van Sierra Leone, om een school af te bouwen. Op dinsdag 2 april vertrok een team van negen ‘sterke mannen met een groot hart’, onder wie een aantal aannemers en zzp’ers in de bouw uit o.a. de omgeving van Rotterdam, Ede en Kampen. Andries ging enthousiast in op het verzoek van Timon om mee te gaan. “Iedereen is druk en praktisch gezien is het eigenlijk niet te doen als je al het hele jaar vol zit. Maar je moet er tijd voor maken en daar hoefde ik niet lang over na te denken. Mijn gezin stond er ook achter.”
Schots en scheef
De betonnen muren van het schoolgebouwtje stonden er al, maar de bouw hiervan had vijf jaar in beslag genomen. De afbouw zou in een dag of tien moeten gebeuren, het dak moest hoe dan ook worden geplaatst. Timon: “We willen in die periode echt knallen en dan moet je weten wat je doet. We hebben een dak gelegd, kozijnen geplaatst, wc’s en elektriciteit aangelegd. Ook is een begin gemaakt aan een toegangsbrug over een riviertje, zodat kinderen straks niet kilometers om hoeven te lopen. Door gebruik van lokale materialen, stimuleren we de lokale economie en ook lokale mensen hielpen mee met sjouwen en schilderen. Uiteindelijk waren we met een groep van zeker 20 mensen aan het werk.”
De muren waren al opgemetseld, maar alles stond volgens de Harderwijkers ‘schots en scheef’. Ook de breedte van de klaslokalen bleek niet juist. Andries: “Waterpas kennen ze niet. We hebben van tevoren de werkzaamheden perfect voorbereid, omdat we de tekeningen van het gebouw al hadden. Het dak werd van hout, maar die opbouw moesten we met houten opwaaiankers vastmaken aan de muren, zodat het er niet af kan waaien. Het hout was drie weken daarvoor nog een boom en door een lokale zagerij in 3,5 centimeter dikke en loodzware planken van 3 meter bij 30 centimeter gezaagd. Daar hebben we een damwand overheen gelegd. Zoiets hadden ze nog nooit gezien.”
Bloedheet
Elke ochtend reden ze om half 9 naar het dorp om na een dag werken om 5 uur of half 6 weer terug te zijn. “Het was bloedheet met een hoge luchtvochtigheid. Kinderen hielpen mee; ze kwamen ’s ochtends waterzakken brengen of sjouwden gereedschap. Ze zeiden al ‘thank you’ voor we iets hadden gedaan. Ik had ook een paar volleyballen meegenomen. Dit gaf groot vertier en ik genoot van de blije kopjes.”
Het eindresultaat is een gebouw waar alles opvallend blauw geschilderd is, van de muren, het plafond tot de ballustraden. Timon: “De elektriciteit werkt, het licht doet het en het dak ligt erop. De lokale bevolking gaat verder met tegelen en het aanbrengen van de vloer. Straks kunnen er 300 kinderen naar deze secondary school met twaalf klaslokalen.”
Voldaan gevoel
“Ik ben blij dat we gegaan zijn, je kunt met elkaar in korte tijd veel doen. Dat is gaaf en geeft een voldaan gevoel”, kijkt Andries terug. Je levert echt wel een mooi resultaat op, ook al is het een druppel op een gloeiende plaat.”
Ook Timon is ‘supertevreden’. “Het team sloot goed op elkaar aan en het klikte enorm goed. Iedereen had het gezamenlijke doel om kansrijke kinderen en mensen te helpen bij de basis. Het onderwijs biedt toekomstperspectief voor kind en het land. We zetten iets neer waar ze jaren mee verder kunnen. Dat benadrukte ook de schooldirecteur. De dankbaarheid was ontzettend groot. Mensen zijn hier straatarm en de ongelijkheid is enorm. Een heel klein groepje heeft het goed, maar het gemiddelde jaarinkomen is 400-600 dollar. Dat zie je overal terug. Het doet je beseffen dat we het hier in Nederland ongelooflijk goed hebben, ook al wordt er vaak overal over geklaagd. Deze ervaring verrijkt je als mens, we hadden het voor geen goud willen missen. We kijken uit naar komende projecten met Powered-By.”
