Ik hoor het Rutte zeggen, “We moeten het samen doen”, “Samen naar de eindstreep, met de ondernemers.” Waarom voelt het dan niet zo? Zelfs langs de snelwegen zie ik het steeds voorbij komen, “Samen krijgen we corona onder controle!” Ik wil u vertellen waarom het voor mij niet voelt als “samen”.
Om mij heen ontmoet ik regelmatig onbegrip. “Je krijgt toch steun van de overheid?” “Je personeel wordt toch betaald?” Er schijnt een website te zijn waar te vinden is hoeveel steun elk bedrijf krijgt. Dat gaat best om serieuze bedragen. Wat er niet bij staat is wat de kosten van die bedrijven zijn. En al helemaal niet de gemiste omzet.Ik heb lang getwijfeld of ik dit met u wil delen. Je stelt je kwetsbaar op. Daar zijn altijd wel weer anderen die daar iets van vinden. Toch vind ik dat u moet weten hoe het zit
Als ondernemer sta je sowieso met 1-0 achter omdat velen de mening zijn toegedaan dat ondernemen alleen gaat over zo veel mogelijk geld verdienen. Voor je het weet wordt je op de hoop geveegd van diegene die economie (lees geld verdienen) boven de volksgezondheid stellen. Niets is minder waar. We werken ruim 30 jaar aan het bevorderen van de gezondheid van onze leden.
Samen met hen, met veel kennis, ervaring en passie. Dan heb je nog van die wijsneuzen die menen dat corona ondernemersrisico is. Ik vraag mij af of het met machtsmiddelen afgedwongen sluiten van je onderneming tot het ondernemersrisico gerekend mag worden. Of je wordt weggezet als “viruswappie” omdat je zogenaamd het virus ontkent. Of er is wel weer een of andere conferencier die je te kakken zet bij een van de vele talkshows. U mag het zelf beslissen omdat ik besloten heb me tot de feiten te beperken. Toetsbare en controleerbare feiten, geen vermoedens, scenario’s of mogelijkheden. Aan u ze te wegen.
Wat kan er tegen zijn de waarheid te vertellen?
Ik kan hier overigens alleen maar uit gaan van mijn eigen situatie. Die ken ik en daar weet ik alles van. Iedere situatie is anders. Er zullen vast mensen zijn die het nog harder voor de kiezen krijgen dan wij. Dat onderken ik. Het gaat mij niet om een wedstrijdje “wie wordt er het hardst getroffen”.
Ook wil ik geen klaagzang ophangen of medelijden wekken. Ik vind alleen dat u er recht op hebt te weten wat er werkelijk speelt bij een deel van de bevolking. Vorm u eigen mening. Daar heeft een ieder recht. We moeten deze maand allemaal weer stemmen. Het is wel fijn dan de feiten te kennen. Ik wil u dan ook vragen de moeite te nemen het hele verhaal tot u te nemen want het is een heel verhaal geworden.
Sinds bijna 30 jaar bestieren mijn vrouw en ik samen een fitnesscentrum. Geboren uit passie voor bewegen en gezondheid vliegen we er dagelijks met veel energie in. We hebben ons veel ontzegd. Vakanties overgeslagen. In caravans gewoond, met vier personen (twee volwassenen en twee kinderen) in een eenpersoons appartementje gewoond. Dagen van 14 uur. Weken van 80 uur. Allemaal eigen keuze. Niets om medelijden mee te hebben. (dat is ondernemers risico)
Nu is alles anders.
We mogen niet meer kiezen. We mogen niet meer ondernemen. We worden gedwongen in de naam van de volksgezondheid. Vorig jaar waren we twee maanden volledig gesloten. Wij hebben besloten onze leden die maanden niet te laten betalen omdat we vinden dat je niet hoeft te betalen voor iets wat je niet krijgt. Dat vinden wij niet alleen. Dat vindt bijvoorbeeld ook de consumentenbond. Alle gemiste diensten moeten gecompenseerd worden. Daar komt nog bij. Zouden we wel laten betalen dan leggen het probleem door naar de toekomst en die is vooralsnog ongewis. 1 juni 2020 mochten we buiten weer lessen geven. Kosten nog moeite werden gespaard dit te realiseren. Hoge kosten weinig rendement. Gelukkig mochten vanaf 1 juli 2020 ons centrum weer open, met de nodige beperkingen. Helaas verloren we toch een groep leden die vanuit angst niet meer durfden te komen en hun lidmaatschap beëindigden. Allemaal voor de volksgezondheid. Ga ik even terug naar wat feiten over dit onderwerp, de volksgezondheid.
Wij zijn geopend van 1 juli tot half december 2020. In deze periode hebben binnen het centrum 0 (geen dus) besmettingen plaatsgevonden. Hoe ik dat weet? Wij kennen onze klanten. We weten wanneer ze komen, met wie ze komen en met wie ze gaan. Alles wordt 100% geregistreerd. Natuurlijk zijn wel een aantal leden in die tijd ziek geworden. Die hadden de besmetting elders opgelopen. Door ons 100% waterdichte bron- en contact onderzoek wisten we gelijk met wie deze personen in contact waren geweest en wanneer dit contact had plaatsgevonden. Zo konden we iedereen tijdig waarschuwen maar bleek er niemand in het fitnesscentrum besmet te zijn geraakt. Dankzij de discipline van onze leden, het gebruik van gezond verstand en het in acht houden van de regels en zonder mondkapjes en/of gezichtsmaskers.
Nu zou je nog kunnen denken. Wat als iemand niet meldt dat hij of zij ziek is? Dan weet je het dus niet. Dat is een zeer onwaarschijnlijk scenario bij MoviFit omdat er altijd wel iemand is die deze persoon kent en hoort dat deze ziek is. Zo komt het toch nog bij ons terecht. Is dit een garantie dat er nooit iemand binnen onze centrum besmet kan worden? Nee, natuurlijk niet. Waar heb je die garantie wel?
Aan de andere kant. Vele van onze leden hebben ongemakken. Fybromyalgie, reuma, hoge of lage bloeddruk, hartklachten, stress, rugklachten of andere gewrichtsklachten, overgewicht, astma en zo kan ik nog wel even doorgaan. Al deze mensen sporten om hun klachten te verlichten. De kwaliteit van leven te verbeteren. Die gaan nu alleen maar achteruit. Kijk maar eens om u heen wat er met de volksgezondheid aan de hand is. Zelfs de overheid heeft dat onderkent en een subsidie van 200 miljoen ter beschikking gesteld. De gemiste kans bestaat hieruit dat niet de noodlijdende fitnesscentra, professionals op het gebied van in beweging zetten van mensen, worden uitgenodigd met een voorstel te komen. De gehele branche wordt volledig gepasseerd en gemeentes, buurtcoaches en aanverwante ambtenaren worden geacht deze klus tot een goed einde te brengen.
Opnieuw zijn we vanaf half december gesloten. Opnieuw laten we onze leden niet betalen. U weet waarom. Tot op heden zijn we er in geslaagd onze medewerkers in dienst te houden met behoud van salaris. Nogal logisch denkt u. Je krijgt daar toch steun voor? Dat klopt. We krijgen 85% van de loonkosten vergoed. 15% dus niet. Maar er komt niets binnen. Afgezien van een paar honderd euro die het aanbieden van buitensport nog oplevert. Het grootste deel van onze leden is geen buitensporter. Die hebben onze expertise, motivatie en ondersteuning nodig om te resultaat te komen. Waarom zijn ze anders lid en betalen ze ons? Terechte vraag. Waar betaal ik die 15% van?
Overigens, die subsidie op loon geldt niet voor mij en mijn vrouw. Ons bedrijf is juridisch een BV. Wij zijn zogenaamd “directeur” van ons bedrijf en komen daarom niet in aanmerking voor loonsteun. Met andere woorden. Wij hebben nu voor de vijfde maand op rij geen salaris omdat er in ons fitnesscentrum (bijna) niets binnen komt. Ik niet en mijn vrouw niet. Toch hebben wij, net als iedereen, onze vaste lasten. Wonen, energie, verzekeringen, brandstof, afijn u kent ze wel. Gelukkig zijn onze kinderen inmiddels uit het huis en worden die niet geraakt. Als dit voor ons geldt, lijkt het mij sterk dat we de enigen zijn. Je zult dan ook nog maar een paar opgroeiende kinderen in huis hebben. Waarmee ik maar wil zeggen, het kan altijd erger. De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat we in de eerste lock-dowm eenmalig 1500 euro per maand hebben ontvangen via de gemeente Nunspeet. Dat is niet per persoon maar voor ons samen. Tot nu toe geldt dat niet voor de huidige lock-down.
Dan hebben we nog de TVL (tegemoetkoming vaste lasten). De overheid communiceert dat 85% van de vaste lasten vergoed wordt. Vraag één. Wat zijn vaste lasten? En welke komen voor vergoeding in aanmerking? Kijk, dat jpu financiering niet wordt afbetaald dat snap ik. In de eerste lock-down konden we die rente en aflossing nog bevriezen. Overigens gold dat niet voor lease contracten. Voor de huidige lock-down kan dat niet. Je zou dan denken, je kijkt wat je vaste lasten zijn. Die zijn super transparant en in elke boekhouding en op elke bankrekening te controleren.
Nee, zo gaat dat niet. Afhankelijk van de bedrijfstak waarin je zit heb je een zogenaamde SBI code waarmee je staat ingeschreven bij de kamer van koophandel. In al haar wijsheid heeft de overheid besloten dat, afhankelijk van je SBI code je vaste lasten een door de overheid vastgesteld percentage van je omzet zijn. Van dat percentage krijg je dan maximaal 85% vergoed. In ons geval betekent het dat wij 4000 euro per maand aan steun ontvangen. Best een behoorlijk bedrag. Onze vaste lasten zijn 10.000 euro. Als ik daar de bruto loonkosten, de verplichte lijfrente en de accountantskosten nog bij optel kom ik al gauw op 15.000 euro. Voor de duidelijkheid. Dat zijn kosten die IEDERE maand betaald moeten worden. Door die rekensom krijgen we geen 85% tegemoetkoming maar nog geen 27%. Er komt bijna niets binnen. Hoe betaal ik die andere 11 .000 euro dan?
Lenen. Ja, de overheid zegt dat we bij de bank tegen gunstige voorwaarden kunnen lenen. Realiteit. De bank financiert alleen investeringen waarvan de prognose is dat ze terug verdiend worden. De bank financiert geen verliezen, zegt dit ook bij een aanvraag en stuurt je zonder geld naar huis. Nog afgezien van het feit dat leningen weer terug betaald moeten worden. Het is maar de vraag of we daar toe in staat blijken. (dat vraagt de bank zich ook af) Tot nu toe hebben we 20% van onze klanten verloren. Als we open gaan verwacht ik nog een golf aan opzeggingen. Enerzijds omdat er zo veel angst onder de bevolking heerst dat mensen gewoon iet meer naar het fitnesscentrum durven. Met alle gevolgen voor de volksgezondheid van dien. Anderzijds omdat zich onder onze leden ook ondernemers bevinden die financieel in de knel zitten. Uiteraard bevinden zich onder onze leden ook mensen die hun baan verloren hebben of gaan verliezen.
Heb je dan niets gedaan om omzet te verkrijgen. Zeker. We hebben een tiental voorstellen gedaan richting gemeente. Om een voorbeeld te noemen. Wij hadden het idee leden in de gelegenheid te stellen een hele verdieping van ons drie verdieping tellende pand exclusief af te huren. Met ander woorden, één sporter op 200 vierkante meter. Antwoord; fitnesscentra zijn gesloten. Niet toegestaan. Zoals gezegd, onze leden zijn geen buitensporters. Afgelopen zomer hebben we dat aangeboden door zowat de hele inventaris naar buiten te verhuizen. In de winter is dat een kansloze missie.
De rekensom. Zakelijk kom ik iedere maand 11.000 euro te kort. Voor de vijfde maand op rij. Privé is er helemaal geen inkomen. Ook niet voor de vaste lasten. Nu vraag ik u in alle eerlijkheid. Hoe lang zou u dit volhouden? De rekensom kunt u zelf maken. Kijk eens naar uw eigen situatie. Hoe lang houdt u het vol met 0 euro inkomen? Voor de duidelijkheid. Ik heb het hier over kosten, dan heb ik nog geen cent verdient. Als ik kijk naar de gemiste omzet hebben we het tot nu toe over minimaal 150.000 euro. Direct omzetverlies. Dan reken ik niet de in de toekomst gemiste omzet mee van alle leden die we verloren zijn of mogelijk nog gaan verliezen. Dát zijn de kille cijfers.
Intussen lees ik in de ene na de andere publicatie dat er weer extra steun bij komt. Het laatste nieuws is dat er weer 375 miljoen euro wordt vrijgemaakt voor steun. Als neutrale lezer moet je dan wel denken dat de steun goed geregeld is. Als ervaringsdeskundige kan ik u mededelen dat ik ook niet snap waar al dat geld naar toe gaat. Ik weet alleen dat mijn verhaal uitsluitend gebaseerd is op aantoonbare en controleerbare feiten.
Speelt nog een ander probleem. Voor ondernemers zoals wij is je bedrijf je pensioen. Wat gebeurt er nu met dit pensioen? De gevolgen van deze crisis werken naar verwachting nog jarenlang door. Wie gaat een verliesgevend fitnesscentrum overnemen. Wat is er nog over te nemen? Ook dit geldt voor velen van mijn collega ondernemers.
Wil ik u nog iets ter overweging meegeven. Er ontstaat op dit moment een hele groep mensen die niets meer te verliezen hebben. Mensen die niets meer te verliezen hebben doen rare dingen. Kijk maar in de wereld en om je heen. Wellicht gaan ze zich afzetten tegen de regels. Trouwens, dat gebeurt nu al. Zij ontmoeten dan diegene die zich wel aan de regels willen houden. Hoe loopt dat af? Wellicht doet zo iemand iets doms uit frustratie, angst, paniek of pure wanhoop. Ik wil graag duidelijk maken aan de hand van een voorbeeld wat ik bedoel. Je kunt een hond tien keer met een stok slaan. De elfde keer dat je dat wil doen grijpt de hond jou. Wat doen wij in een dergelijke situatie. We maken de hond af. Die is niet (meer) te vertrouwen. Er worden op dit moment veel mensen keer op keer met een stok geslagen. Ik hou mijn hart vast.
Ik hoop dat u aan de hand van dit verhaal kunt begrijpen waarom bij mij (ons) het gevoel van “samen” ontbreekt. In ieder geval is mij (nog) niet ter ore gekomen dat Rutte en zijn team of de leden van het OMT iets van hun salaris hebben ingeleverd om de pijn bij anderen wat te verzachten. Dat zou de term ‘samen’ iets meer inhoud geven. Ten overvloede, dit is mijn verhaal, vanuit mijn perspectief. Zo zijn er vele verhalen, ieder met zijn eigen tragiek en/of dynamiek. Daar wil ik niets aan af doen. Alle verhalen zijn belangrijk. Al kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er meer ondernemers zich in een soortgelijke situatie bevinden. Of mensen die hun baan verloren hebben.
Is er dan niets positiefs te melden? Jazeker.
Onze fitnesscentra hebben een volledige metamorfose ondergaan. Er is geklust, geschilderd, geboend en geschrobd. Met de tomeloze en fantastische inzet van onze medewerkers is alles weer ‘up to date’. Nu maar hopen dat onze leden dat weldra met eigen ogen kunnen aanschouwen. In het belang van de volksgezondheid.
Alfons Marsman
MoviFit Nunspeet/Ermelo/Harderwijk
Specialist in Gezond Bewegen
