Jan Landman en Evert Jacobs nemen afscheid van de Rumels: ,,Maar het blijft wel een kindje van ons’’

Door Maarten Westerduin - Ze waren er al voor de bouw bij en bijna dertig jaar lang bleven ze betrokken in het bestuur van Stichting Sportzaal Hierden. 

Na 28 jaar is het mooi geweest voor Jan Landman en Evert Jacobs. Terugkijkend op mooie hoogtepunten geven ze het stokje door aan een nieuwe generatie.

Het moest er écht komen. Een nieuwe sporthal waar Hierdense verenigingen in terecht konden. Een groeiende gymnastiekvereniging en volleybalclub hadden aan een halletje bij een basisschool veel te weinig ruimte. Samen met andere vrijwilligers bedachten Evert Jacobs en Jan Landman daarom in 1990 plannen voor een nieuw gebouw.

Dat was gelijk een grote kluif voor de heren, de kosten waren zeker niet mals. Voor minder dan 1,2 miljoen gulden zou er niets kunnen komen. Nadat de gemeente had aangegeven garant te staan voor 800.000 gulden was het de taak aan het bestuur om nog ergens anders aan de overige 400.000 gulden te komen.
 
Een collecte in het dorp deed wonderen ,,We hebben toen alle leden van de twee verenigingen bij elkaar gehaald. We hebben ze per tweetal in een straat ingedeeld om geld op te halen.’’, zegt Evert. De steun voor de komst van een sporthal bleek ongekend groot te zijn. ,,Er zaten soms wel envelopjes bij van 1000 gulden’’, vertelt Jan, die drie decennia later nog steeds verbaast lijkt te zijn. 

,,Dat is inherent aan een gemeenschap zoals Hierden. De één kan 1000 gulden geven en de ander komt met tien gulden aanzetten, dat maakt niet uit, maar iedereen is enorm betrokken.’’

,,Er waren toen ongeveer 1.200 gezinnen in Hierden, met zulke giften kan dat best aantikken’’, vult Evert aan. Uiteindelijk werd er met de collecte 200.000 gulden opgehaald. De laatste twee ton hebben we kunnen betalen met renteloze leningen en sponsors voor de kleedkamers.
 
,,We hebben zo’n geweldige tijd gehad’’, zegt Jan. Volgens hem vulden alle bestuursleden elkaar perfect aan, waardoor er voor alles wel een oplossing bedacht kon worden. Zo wist Evert als registeraccountant wel met geld om te gaan en had Jan als voorzitter van de VVD in Harderwijk veel politieke en bestuurlijke ervaring. ,,Het klikte meteen, maar het was ook fijn dat  ik jarenlang kon werken met mensen die enorm veel kennis en ervaring hebben’’, vertelt Jan daarover. ,,Daarnaast was de maatschappij zo ingericht dat het makkelijker was om iets te regelen. Tegenwoordig moet je aan allemaal regels voldoen, je moet overal een plan voor uitschrijven. Wij hadden het in het hoofd zitten.’’
 
Beide heren willen, nu ze de 70 gepasseerd zijn, in het aantal bestuurlijke functies gaan afbouwen, en dus komt er ook een einde aan hun tijd als bestuurslid bij Stichting Sportzaal Hierden. Ze zijn niet bang dat er geen nieuwe vrijwilligers bijkomen ,,Als je maar op tijd kenbaar maakt dat je stopt, dan lost het probleem zichzelf op. In Hierden gaat dat ook makkelijker dan in Harderwijk.’’ 
 
Toch willen Jan en Evert ook eerlijk toegeven dat het overlijden van Lies van Nijhuis er in heeft gehakt. Zij was ook al vanaf het begin onderdeel van het bestuur, maar overleed afgelopen zomer. Dat zorgde voor veel verdriet: ,,Toen Lies ziek werd en kwam te overlijden had ik er eigenlijk niet zoveel zin meer in. Dat zij wegviel heeft me toch wel wat gedaan’’, zegt Evert. Jan Knikt instemmend, ,,Maar moeten vooruit kijken.’’ Er is nog steeds genoeg te doen voor de mannen, en ze zullen nooit helemaal weg zijn bij deze sporthal: ,,Want het blijft wel een kindje van ons.’’


vlnr Jan Boonen, Lies van Nijhuis, Jan Landman, Evert Jacobs, Jan Kevelam