Burgemeester Harm-Jan van Schaik brengt het bruidspaar op donderdag 28 januari om 16.00 uur een felicitatiebezoek
In 1926 werd Henk Buist in Meppel geboren als 7e kind, later kreeg hij nog 1 jongere broer ( 4 zusters en drie broers). Het gezin woonde in die tijd op een woonschip dat over de Drentse kanalen voer. Henk zijn vader was klokkenmaker en legde in de dorpen aan die aan het kanaal lagen. Als alle klokken weer de juiste tijd aangaven trok het schip met gezin weer verder. Het was een slechte tijd in de crisisjaren, het kwam voor dat er eigenlijk te weinig eten was voor het grote gezin. Ze verhuisden vlak voor de oorlog naar Heveadorp omdat de jongens daar aan het werk konden. Na de oorlog naar Oosterbeek. Na de militaire dienst ging Henk werken bij het Provinciale Elektriciteitsbedrijf, PGEM.Levensloop van Ali Aalbers en Henk Buist ter ere van hun 60-jarig huwelijks jubileum. (28-01-2016)
In 1932 werd Ali Aalbers in Oosterbeek geboren. Zij was het oudste kind, kreeg later nog een zus. Haar ouders hadden een bedrijf aan huis. Door chronische ziekte was haar vader niet meer in staat om te werken, haar moeder, een sterke vrouw, nam de taak over. Ali leerde al jong om thuis mee te helpen en voor haar zusje te zorgen. Naast hun huis stond het nonnenklooster. Daar leerde ze vaardig te zijn met naald en draad. Ze volgde een opleiding voor laborante, maar koos later toch voor een baan in een lingerieatelier.
De oorlog was een grote spelbreker in de jeugd van onze ouders die ze meemaakten in Oosterbeek. Beiden maakte de verschrikkingen van de oorlog mee, zo ook het bombardement van Arnhem. Ze werden geëvacueerd en hebben aan den lijve ondervonden hoe het is om honger te hebben. Ook om afhankelijk te zijn van de goedheid van anderen tijdens de evacuatie, waarvoor ze hun huis en alle overige bezittingen moesten achterlaten. Het heeft zeker een stempel gezet op hun verdere leven.
Na de oorlog was er geen gelegenheid om naar de middelbare school te gaan, er moest worden gewerkt, de wederopbouw begon. Gewerkt hebben ze, maar er was ook tijd om jong te zijn. Zo ontmoeten ze elkaar in 1952 en trouwden 4 jaar later. In Dodewaard kreeg meneer een baan als elektromonteur en bij zijn functie behoorde ook een mooie woning. Er werden twee dochters geboren, Alice en Irene. Na een paar jaar solliciteerde hij naar een zelfde soort baan in Harderwijk. Ze gingen in het bos wonen, de familie begreep niet wat ze daar nu zochten. Het werd een succes. Wij als kinderen hadden een mooie jeugd en genoten van het buitenleven.
Mevrouw begon na het volgen van de Modevakschool voor haar zelf, gaf jarenlang met veel plezier naailes. Meneer ging alle opgedane kennis over uurwerken in praktijk brengen. Hij maakte voor echtgenote en dochters en inmiddels twee schoonzoons ieder een fraaie Friese staartklok. Elk onderdeel werd minutieus nagemaakt van een originele oude klok. De klokken tikken nog steeds alle minuten weg!
Tot hun grote vreugd werden er 7 kleinkinderen geboren. Ze genoten ervan, oma druk met de prettige zorg, maakte heel wat kleertjes. Opa vermaakte ze graag en bedacht vele spelletjes, waarvoor dan weer van alles geknutseld moest worden. Vele logeerpartijtjes volgden.
Tot slot na 60 jaar lief en leed zijn ze samen oud geworden en wat kwetsbaarder. Dat laatste vinden ze maar niets, maar gelukkig zijn de kinderen stand-by en gaat het allemaal goed. Ze willen graag in hun huis blijven wonen zolang als het kan.
