Door Harry Schipper – “Mooi plannen allemaal, maar voorlopig is er nog steeds niets van terechtgekomen”. Esmeé Adam aan de Touwbaan is één van de duizenden inwoners van Harderwijk die nergens anders met hun gft-afval terecht kunnen, dan in een ondergrondse container voor restafval.
Voor de bewoners van de nieuwe appartementen aan de Touwbaan heeft de gemeente nog altijd geen oplossing voor het gft-afval gecreëerd. Ook de meeste andere bewoners van hoogbouw in Harderwijk hebben die mogelijkheid niet. En dat geldt verder voor de vrijwel alle binnenstadbewoners die geen tuin hebben en dus ook geen groene (gft-)kliko. Eveneens de bewoners van de verzorgingstehuizen als de Zeven Akkers en Randmeer kunnen nergens hun gft-afval gescheiden aanbieden.De 27-jarige Harderwijkse wil dolgraag haar afval goed scheiden, maar ziet daartoe geen kans. “Dat verbaast me enorm: iedereen hier moet al zijn gft-afval weggooien. Het lijkt wel alsof dat niemand wat kan schelen, want anders was het toch allang voor elkaar geweest?”
Esmeé Adam woonde, voor zij haar appartement aan de Touwbaan betrok, in de Bruggestraat, de Kerksteeg en de Kerkstraat. “Daar kon het ook al niet”. Ze herinnert zich de discussie in de lokale politiek over de invoering van VANG, een afkorting die staat voor ‘Van Afval Naar Grondstof’. “Toen werd gezegd dat alle hoogbouwbewoners een gft-bakje kregen dat ze in een speciale container konden legen, maar ik las ergens dat dat plan van tafel is, want je hoort daar niks meer over. Dat vind ik wel gek. Het duurt in elk geval veel te lang”.
Zelf wil ze het liefst naar ‘zero waste’, ofwel zo weinig mogelijk restafval weggooien, het liefst niks. “Ik ben zo opgevoed. Mijn ouders eten al honderd jaar biologisch,zijn vegetariër en ontzettend milieubewust”. Nadat ze hierover op Instagram een berichtje postte, kreeg ze een telefoontje van gemeentelijk wijkmanager Marcel van den Ende. Die beloofde haar dat in maart van dit jaar de Harderwijkse politiek het opnieuw gaat bespreken. Adam: “Ik ga dan voor het eerst naar die commissievergadering toe, want ik wil nu eindelijk wel eens weten of er écht iets gebeurt. En dat het niet weer een driejarenplan wordt”.
