Door Harry Schipper - Dit is het vijfde interview in de reeks 'Droom Groot'. Een serie interviews (live in Café de Liefde), waarin we mensen de hemd van het lijf vragen. En daar vervolgens verslag van doen. Mede mogelijk gemaakt door MPeople en Harderwijkse Zaken.
Natuurlijk is hij ook echtgenoot (afgelopen zaterdag precies veertig jaar!) en vader van drie dochters en een zoon, die inmiddels volwassen zijn. En Wim Sederel is, voor wie het nog niet wist, ook de initiatiefnemer, oprichter en directievoerder van Endura, de lokale Harderwijkse energiecoöperatie, die zonder winstoogmerk werkt aan de toekomst van een duurzaam Harderwijk.Een aardige vent, vriendelijk en met een lach, iemand die het goede met de mens voor heeft. En soms een beetje naïef. Zo omschrijft Wim Sederel (63) zichzelf
Wim ziet zichzelf ook graag als ‘een betrokken buurtbewoner’ van het 53 bewoners tellende Ermelose buurtschap Leuvenum, waar hij sinds kort woont, vlakbij café-restaurant De Zwarte Boer. “Ik wil daar graag iets betekenen, bijvoorbeeld een ochtend in de week helpen op het landgoed”.
Vraag je Wim naar zijn (grote) dromen, dan gaan die vaak over toekomstplannen die hij nog heeft. “Iets kleins, zoals in de tuin iets doen. Of een reis die we nog willen maken. Iets voor de kinderen betekenen”. Dromen doet hij vooral tijdens lange boswandelingen. “Mijn nachtelijke dromen zijn meestal werk-gerelateerd. En vroeger, heel vroeger, gingen ze over wat ik later wilde worden. Ik wilde dierenarts worden. Goed zorgen voor de dieren, als onderdeel van de natuur. Ik ging vroeger vaak mee met een dierenarts en hielp ook mee, bijvoorbeeld met het schapen of koeien verlossen. Ik zag het echt als het ideale werken. Bij nacht en ontij eruit om dieren te helpen. Alleen werd ik een aantal keren uitgeloot voor diergeneeskunde en toen besloot ik op m’n 23-ste om iets heel anders te gaan doen”.
Sederel had op dat moment al een ‘baantje’ in Staverden, waar hij dagelijks 150 koeien melkte. Hij kreeg werk bij diverse bedrijven in commerciële functies en kwam uiteindelijk terecht bij ‘de bank’, waar hij het schopte tot directeur van Rabobank Randmeren. “Ik wilde bij een organisatie werken die ook in mij wilde investeren”, licht hij zijn keus graag toe. Zo voltooide hij in zijn bankperiode nog een masteropleiding bedrijfskunde.
Terugblikkend vindt Wim dat hij een gelukkig mens is, ‘met een fijn en gezond leven, nog altijd verliefd op mijn vrouw, gezonde kinderen en altijd mooi gewoond, ook in Hierden en daarvoor in Stadsweiden’. Vooruitblikkend, de vraag beantwoordend wie hij later zou willen zijn, noemt hij namen van mensen ‘tegen wie ik opkijk’, zoals Herman Wijffels die na zijn loopbaan, waarin hij onder andere voorzitter was van Rabobank Nederland en de SER nu hoogleraar ‘duurzaamheid en maatschappelijke verandering’ aan de Universiteit Utrecht. En Barack Obama, de voormalige president van de Verenigde Staten. “Mensen die zonder eigenbelang proberen op hun manier de wereld een klein beetje beter te maken. Daar heb ik wel een zwak voor. Mijn drijfveer is namelijk ook om iets voor de wereld te betekenen. De wereld een klein beetje beter achter te laten, dan dat we haar gekregen hebben”.
Een hele lastige opgave, vindt Sederel zelf. “We zijn bezig om de wereld langzaam op te branden. Daar moet echt verandering in komen. Ik vind het heel erg zoals we nu met de wereld omgaan. We zijn heel eenzijdig bezig met de focus op financieel rendement, aandeelhouderswaarde. Daar kan ik me behoorlijk over opwinden. De afweging die wordt gemaakt, is veelal gebaseerd op een financieel belang voor de korte termijn, maar we vergeten daarbij vaak de effecten van die keuze op lange termijn. Er is een veel groter belang: hoe houden we met elkaar de wereld in stand. Ik zeg tegen mijn kinderen altijd: ‘je moet je druk maken over dingen waarop je echt invloed op kunt uitoefenen’. Dat probeer ik zelf ook te doen. Kijk, op wereldniveau beteken ik niks, maar ik probeer de dingen te doen waar ik wel invloed op heb en waar ik achter sta. Dus hier in de natuur en hier in Harderwijk en Hierden. Iets betekenen dus in mijn directe omgeving, waarmee ik mensen blij mee kan maken. Zelf de handen uit de mouwen steken, lokaal en regionaal”.
Sederel deed dat al toen hij in 1988 met zijn vrouw in Harderwijk kwam wonen. Als voorzitter van basketbalvereniging Rebound, in het schoolbestuur, als regent van het Burger Weeshuis en ook als kerkrentmeester van de Gereformeerde Kerk, die in zijn tijd fuseerde met de Nieuwe Kerk. En ook toen hij bankdirecteur was in een tijd – ‘nu is dat niet meer zo’ – waarin je als directeur zelf nog beslissingen mocht nemen: “De lokale directie had toen nog enige autonomie. We konden iets extra’s doen, iets lokaals zoals bijvoorbeeld een gift aan de Stichting Vischafslag voor de aankoop van grond”.
“Ik vind het fijn om nu de dingen te kunnen doen die ik vanuit mijn hart doe. Dat kost me ook nul moeite. Ik wil ook iets bereiken en betekenen in mijn omgeving. Als ik mensen blij zie en blij en gelukkig kan maken, maakt dat mij ook gelukkig!”
Zijn allergrootste droom is dan ook dat straks heel Harderwijk is aangesloten bij Endura. “Samen de schouders eronder zetten, samen projecten realiseren en daar dan ook samen van profiteren. Als je kijkt naar de huidige energieprijzen, dan gaat het echt om vele miljoenen. Maar dat verhaal moeten we nog aan heel veel mensen vertellen, want een deel van Harderwijk kent Endura gewoon nog steeds niet”.
