Stadsgedicht 22 - Het Vissersvrouwtje

Titel  :  Het Vissersvrouwtje
Stadsdichter  : Michel Martinus
Datum  : 20 mei 2010
Onderwerp  : Ter gelegenheid van de terugplaatsing van Het Vissersvrouwtje na restauratie.

Het Vissersvrouwtje

Door weer en wind getekend is ze opnieuw gehard tegen
de tand des tijds. Ze staat er weer als vanouds bij,
een ferme en fiere vissersvrouw,
die verder vertelt over mannen en vrouwen,
voor wie het leven om vier beginselen draaide:
het gezin, de kerk, de botter en de Zuiderzee, waarop
de mannen en hun zonen voeren. De thuisblijvende vrouwen met
hun kroost altijd in afwachting van de terugkeer van de vloot,
met die ene specifieke boot.

‘Wachtend en biddend aan
de Kiekmure tot de kim
dat laatste zeil ook zou loslaten’

Benieuwd ook naar het resultaat van de zaterdagse visafslag, of de vangst wel genoeg zou opleveren voor het leven van de komende week. Het beeld op deze plek van de oude visafslag, ziet over de haven uit, in de richting van het oude zeegat zij blijft altijd zien wie gaat en wie komt. Zij herdenkt in stilte het oude leed en verlies, kent nog alle namen, van hen die op zee zijn gebleven, zal die voor altijd weten hier op het Bargje aan de haven. Uit voorbije verte is hier een verte van verhalen ontstaan.


Michel Martinus
Stadsdichter van Harderwijk
20 mei 2010

Ter gelegenheid van de terugplaatsing van Het Vissersvrouwtje na restauratie.