| Titel | : | Het laatste zeil |
| Stadsdichter | : | Michel Martinus |
| Datum | : | 13 mei 2008 |
| Onderwerp | : | Gedicht bij Vissersmonument |
Het laatste zeil
Wie kent ze nog,
de veertig namen uit het vertelraam?
Nu na twee eeuwen de tijdvensters
zijn gesloten, zoals de oude zee
die achter de dijk verdween,
en vissers, niet thuis gekomen.
Verdronken namen ooit beweend,
zijn ongehoord gebleven.
- een tijdpassage -
Toen uit ongekende verte,
de wind was gaan liggen,
de stilte groeide tot
in het diepste bot van
de kiekmure, waar
vrouwen met hun kroost,
bleven bidden en wachten;
hopen dat de kim
dat laatste zeil ook zou loslaten.
Vandaag lees ik hun namen,
strooi de as van alle letters uit over
wat niet geweten is;
van mannen en knapen,
kinderen nog,
die eerst nu weerkeren om
hier nog eenmaal,
de ruggen te rechten in
het brons voor
de eeuwigheid.
Michel Martinus,
stadsdichter van Harderwijk
13 mei 2008
Gedicht bij Vissersmonument
Sinds dinsdag 13 mei 2008 draagt het Vissersmonument aan de Havendam veertig namen van Harderwijker vissers die nooit terugkwamen van zee. Stadsdichter Michel Martinus legde deze gebeurtenis vast in het gedicht "Het laatste zeil".
Tijdens de visserijdagen werd op zaterdag 30 augustus 2008 een plaquette onthuld bij het vissersvrouwtje aan de haven met daarop het gedicht.