| Titel | : | Hoofdgebouw Sonnevanck |
| Stadsdichter | : | Theo Bakker |
| Datum | : | 10 december 2014 |
| Onderwerp | : | Stadsgedicht over het voormalige ziekenhuis Sonnevanck |
Het oude hoofdgebouw van Sonnevanck, het ziekenhuisHoofdgebouw Sonnevanck
Is hopeloos aan het vervallen
De spits priemt trots nog in de grijze lucht
Maar in de ramen overheersen nu de schotten en de gaten
En wie er langsloopt voelt wel aan, hier zal niets meer baten
Jaren geleden was het druk nog in bedrijf
En in de lange wandelgangen en de trappen
Heerste het aanzwellende en constante geluid
Van komende en gaande stappen
Nu overheerste de stilte, soms een vogel
Of hoor je een van de markiezen slaan
Die staan nog uit als is de zon aan’t schijnen
Hoe lang nog voor dit alles zal verdwijnen?
De torenspits die punctueel de tijd aangaf
Weet, mijn tijd is geweest, hoe lang zal het duren
Die resten voor de resten van dit gebouw
Hoe lang nog voor het slechten van deze muren?
Mijn dochter is hier nog geboren
Nu gaat ze op haar fiets naar school
Maar ik weet nog hoe het was in de kliniek
Denk met een glimlach terug aan mijn paniek
Ongewild wordt dit gebouw, te midden van de oprukkende natuur
Een teken van vergankelijkheid van de cultuur
En wie er langsloopt voelt wellicht met spijt
Alles, ja alles heeft zijn tijd
Theo Bakker
November 2011
Het voormalige hoofdgebouw van Sonnevanck is in 1910 geopend als vrouwenpaviljoen voor het toenmalige sanatorium. Vanwege gebrek aan patienten kwam er rond 1955 leegstand en werd het in 1959 huisvesting voor het Boerhaave Ziekenhuis.
Dit fuseerde in 1985 samen met Salem en Pius tot het St. Jansdalziekenhuis. Het gebouw kwam leeg en verwaarloosde sterk. Het huidige gebouw is een replica van het oude hoofdgebouw.
