The day before. ‘Een marathon lopen voor mijn 50e’ was voor mij een bucketlist ‘dingetje’ en tegelijkertijd vond ik het interessant te onderzoeken of je als vrouw in de overgang met een maximale sportinspanning en gezond eten de ‘aftakeling’ van je lichaam kan tegengaan.
In het najaar 2017 ben ik gestopt met (gezelligheids)roken, in december heb ik Hartger als hardloopcoach ingeschakeld en vanaf januari heb ik zijn schema strikt opgevolgd, in combinatie met een voedingsadvies van Nellie. Ik was op dat moment nog behoorlijk suikerverslaafd. Zonder suiker kon ik eigenlijk niet functioneren. Suiker hield me wakker.Nogal egoïstische redenen om zo’n tijdrovende uitdaging aan te gaan, dus bedacht ik er een sponsoractie bij. De opbrengst is voor Grand Café de Liefde in Harderwijk en als het even kan voor de aanschaf van een mindervalidenlift.
Nu ben ik dus 11 maanden, een kleine 140 trainingen en zo’n 2000 hardloopuren verder. Ik denk dat ik zo ongeveer ook alle te bedenken blessures heb ondergaan, dus ook nog noodgedwongen een trouwe bezoeker van de fysio voor droge naalden en massages.
Naast de vier a vijf hardlooptrainingen ook nog 1x per week een dik uur fanatiek fitness/cardio bij bewegingscentrum Vrijheid. En denk maar niet, dat Hartger je gewoon vakantie laat vieren, nee hoor, je kunt dan prima hardlopen en anders ga je maar zwemmen…
Niet dat het niet leuk was bij bewegingscentrum Vrijheid. Met het super aardige team daar moet elke sporter zich wel welkom voelen.Werkelijk geen één keer had ik echt zin om te gaan trainen. Al die keren leunde ik op mijn doorzettingsvermogen en discipline.
En natuurlijk was ik tevreden als ik weer gesport had. Net zoals het fijn is om te merken, dat mijn lichaam langzaam maar zeker veranderde. Mijn gewicht nam af, mijn vetpercentage idemdito, ik kreeg meer spieren en mijn lichaamsleeftijd vloog naar beneden. Op dit moment, mede dankzij een maand alcoholloos, ben ik nog maar 22:)
Ik heb dit jaar een aantal wedstrijden gelopen en ter motivatie van anderen die aan het trainen zijn: met zeer wisselende resultaten.
Tijdens de halve van Harderwijk in maart liep ik de 10km belabberder dan ooit, ik heb werkelijk een uur lang ruzie met mijzelf gehad, de halve marathon in Veenendaal in juni ging wel weer prima, maar de 15 op tijd in Nunspeet vond ik weer super pittig. Ergens in augustus op zaterdag bijna een halve marathon en op de zondag direct weer was ook niet bepaald een eitje. Beetje gevoel van 3 stappen vooruit en 2 achteruit.
En toen nog de 30, de proef op de som.
Omdat ik dat weekend ziek was besloten Hartger en ik dat ik daar niet voor dag en dauw voor naar Amsterdam zou afreizen, maar hem bij huis zou lopen. Uitstellen was ook geen optie, want dan zou deze lange afstand toch wel iets te dicht op de marathon zelf komen. ’s Nachts nog koorts, maar overdag toch fit genoeg om te lopen. Na 30 kilometer had ik energie genoeg om door te gaan. Dat was hét moment dat ik voelde dat ik er klaar voor was.
En nu zit ik dit dan te schrijven vanuit mijn hotelkamer in New York en heb ik het er alweer bijna opzitten:)... Vanochtend mijn startnummer opgehaald en zojuist het finish gebied verkend met de op een na laatste training. Morgen een dagje ‘lummelen’ zoals Hartger het in mijn trainingschema noemt, een kwartiertje los lopen en eten stapelen…
Van hieruit wil ik Hartger, Nellie en hun team van Bewegingscentrum Vrijheid enorm bedanken voor alle support het afgelopen jaar. Jullie zijn professionele, maar ook zeer betrokken coaches. Mede namens Grand Café de Liefde, natuurlijk dank aan al mijn sponsors. Maar de allergrootste dank gaat uit naar Leo, die ik door zoveel sporten flink tekort heb gedaan. Lieve Leo, dank je wel dat je mij deze ruimte hebt gegeven. Mijn echte finish is dinsdagochtend als ik weer thuis ben bij jou!Ik ben er klaar voor
Suzanne van Harten
Bekijk het promofilmpje en lees hier wat je kunt doen! Mocht je me willen volgen: download de app: TCS New YorkVolg mij tijdens de NYC marathon
