Voor Petronella van het Goor begint het nieuwe jaar goed. Haar debuutbundel ‘Hier heb ik nog geen woorden voor gevonden’ is helemaal af en klaar voor de wijde wereld. Een paar vragen:
“Het duurde even voor ik durfde. Als kind en als jongvolwassene schreef ik veel en was ik daar heel open over, maar daarna gebruikte ik poëzie jarenlang alleen als ik overliep. Als gedachten te groot waren om alleen maar te denken. Ik deelde mijn schrijven zelden, daar was geen ruimte voor en geen lef. Ik was bang voor afwijzing. Ik voelde me al zo klein en was bang dat er niets van me over zou blijven. Ik was wat lamgeslagen door alles wat er in mijn leven speelde. Na mijn scheiding, zo’n zeven jaar geleden, trok de mist op. Mijn leven werd weer van mij, ik kon kiezen wie ik wilde zijn en wat ik wilde worden. De woorden kwamen vanzelf.”Je schrijft al sinds je kindertijd gedichten. Wat heeft je ertoe gebracht om juist nu je eerste bundel uit te brengen?
De titel ‘Hier heb ik nog geen woorden voor gevonden’, roept meteen nieuwsgierigheid op. Hoe kwam je op deze titel, en wat betekent die voor jou persoonlijk?
“Het zijn de gedachten, de gevoelens die nog niet bestemd zijn. Die heel vrolijk kunnen pruttelen, zomaar blij. Daar geniet ik eigenlijk alleen maar van, die hoeven niet zo nodig geduid. Maar de gedachten die zwaar zijn, waardoor alles moeilijk is, die wel. Dat is waarom ik schrijf. Als ik er woorden voor vind, begrijp waar de zwaarte vandaan komt, als ik kan duiden, kan ik plaatsen en relativeren. Dan begint het verwerken.”
Je stelt je kwetsbaar op in je gedichten. Was het moeilijk om zo’n intieme kant van jezelf te delen met een breder publiek?
“Veel minder moeilijk dan je zou denken. Ik wil me graag laten kennen, ik wil dat mensen zien wie ik ben. Ze hoeven me niet te begrijpen, ze hoeven me niet aardig te vinden of het met me eens te zijn. Ze mogen me ook best een aansteller of aandachtstrekker vinden. Maar ik wil wel gekend worden.”
Twijfel en zelfkritiek zijn terugkerende thema's in je bundel. Wat hoop je dat lezers daaruit meenemen?
“Dat het heel goed samen kan gaan, je zwaktes kennen, jezelf teleurstellen èn jezelf hoog hebben, liefhebben. Alles omarmen wat jou jou maakt.”
Je geloof speelt een rol in je poëzie. Hoe verhoudt het spirituele zich tot de andere thema’s, zoals echtscheiding of zelfreflectie?
“Ik ben een kind van God zoals ik een moeder van mijn jongens ben, een dochter van mijn ouders, een zus van mijn broers en de geliefde van mijn vriend. Het is waarin ik geworteld ben. Mijn geloof in God, mijn vertrouwen in Hem, kleurt hoe ik terugkijk op de scheiding, kijk naar mezelf en uitzie naar wat komt.”
Zijn er specifieke gedichten in de bundel die voor jou een extra speciale betekenis hebben? Kun je er een voorbeeld van geven?
“Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik denk dat ik het sterkst en het meest kwetsbaar ben in mijn kinderen. Zij hebben een leeuwin gecreëerd, een soort oerwezen. En ze maken dat ik zoveel meer dingen begrijp ineens. Daar schrijf ik ook over, niet alleen maar, maar óók. Onder meer deze:
Als kind dacht ik elk jaar rond Pasen,
‘ja maar, als ik door te sterven
alles goed kon maken, deed ik dat ook’.
En toen werd ik moeder
in een gebroken gezin
nu voel ik elke twee weken
een meter van die lijdensweg
een splinter van dat kruis.
Vader, vergeef het me,
want ik weet wat ik doe.
Vader, vergeef me nog een keer,
want U weet wat ik denk.
Mamma, mamma,
waarom verlaat je mij?
Een meter, een splinter.
God, wat was dat offer groot. ■
Heeft het moederschap invloed gehad op de manier waarop je poëzie schrijft, of op de thema’s die je kiest?
“Vast wel. Maar dat heeft de scheiding, de liefde, de herfst, lente, winter en zomer ook. Ik ben een levensgenieter, kijk uit naar alles dat komt. Tegelijkertijd is weemoed mijn favoriete emotie, omdat het me doet denken aan alles wat me gelukkig heeft gemaakt. Ik denk dat in alles wat ik schrijf, weemoed een rol speelt. Dat is het overkoepelende thema. Daarin is het zevenjarige meisje net zo belangrijk als de veertigjarige moeder.”
Wat hoop je dat mensen voelen of ervaren als ze jouw gedichten lezen?
“Ik hoop dat ik een stukje voor ze heb kunnen verwoorden. Mijn emoties, mijn gedachten zijn niet uniek. Maar ik heb er woorden aan kunnen geven en die mazzel heeft niet iedereen. Het is geen zelfhulpboek en geen schreeuw om hulp, het is een gedichtenbundel en ik hoop dat mensen het ook zo lezen. Als een momentopname, als een bonte verzameling van gedachten en gevoelens, gevangen in mooie woorden.”
Kunnen we in de toekomst nog meer bundels of andere literaire projecten van je verwachten?
“Zeker. Ik hoop dat we met ons dichterscollectief Pijnlijk Serieus wat meer gaan ondernemen. We hebben het over een gezamenlijke bundel gehad, dat zou leuk zijn. Wat vaker optreden zou voor mij niet verkeerd zijn. Echte podiumvrees wil ik het niet noemen, maar heel comfortabel sta ik er ook nog niet.”
Via www.petronellavanhetgoor.nl is de bundel verkrijgbaar. Ook ligt het in de schappen bij de Bruna in Harderwijk en Boekhandel Riemer en Walinga in Ermelo. Wil je een gesigneerd exemplaar? Kom dan zaterdag 29 maart tussen 13 uur en 14.30 uur naar de Bruna in Harderwijk (dat mag uiteraard ook met een eerder gekocht boek).
