Zo. Er is nog wel steeds een pandemie. Je zou het als Nederlander bijna vergeten. Als je niet met het ov reist, is er eigenlijk niets dat je herinnert aan het virus dat nog steeds rondwaart. Als je een keer bij de dokter of tandarts bent en je wordt geattendeerd op de mondkapjesplicht die vaak alleen daar nog geldt, dan schiet het je weer even te binnen. O ja, Corona.
We gaven de corona-checkapp een update en togen naar Schiphol. Niet een keer werd daar gevraagd naar een gezondheidsverklaring of een vaccinatiebewijs. Onze temperatuur werd nergens gecontroleerd en we stapten eigenlijk 'zomaar' aan boord. We keken er niet echt van op. Die halfslachtigheid zijn we gewend.Vorige week was ik een paar dagen in Rome. Voorafgaand aan de vlucht, vulden we van alles in. Een passenger locator form, een gezondheidsverklaring
Eenmaal in Rome, was dat een soort cultuurshock. Overal mondkapjes, zelfs de zwervers droegen er een. Zowel in de winkels als op straat. Ook in ons hotel, waar voor het inchecken onze temperatuur werd opgemeten, gold buiten de hotelkamer een mondkapjesplicht. We kwamen geen museum of restaurant in zonder het bewijs van onze volledige vaccinatie te laten zien en zelfs dan zou een paar tienden verhoging reden genoeg zijn om ons de toegang te weigeren. Eenmaal op het vliegveld voor onze vlucht terug, werden nu wel alle ingevulde verklaringen opgevraagd, werd ons twee keer om een vaccinatiebewijs gevraagd en werd onze temperatuur minuten voor het boarden nog eens opgemeten.
Geen wonder dat het grote Italië, met de vele toeristen, volledig op geel staat en Nederland vorige week nog helemaal in het rood stond. Hoe vervelend en beperkend de voorzorg voor velen ook voelt, het is niet voor niets. Eenmaal thuis, doe ik wat ik altijd al heb gedaan. Ik blijf zoveel mogelijk thuis, meng me niet in grote groepen. Misschien ga ik zelfs het gehate mondkapje weer dragen. Want het is geen bangmakerij of stemmingmakerij, het is bewust blijven.
Petronella