Stadsgedicht van stadsdichter Theo Bakker over de W.G.F. Kazerne
Ooit was deze kazerne praktisch mijn tijdelijk tehuisW.G.F. kazerne
waar ik gekleed werd en gevoed en afgericht
en als dienstplichtige voldeed ik volgzaam aan die plicht
en onverwachts, ik voelde me er zelfs een beetje thuis
De kameraadschap en het samen delen
het afzien en het heimwee deelden wij
gezamenlijk in deze militaire maatschappij
maar natuurlijk ook het vele 'balen' en vervelen
De WGF kazerne, bijna m’n vader en m’n moeder
na veertien maanden was het weer voorbij
de sergeant majoor was al die tijd mijn hoeder
En als ik tegenwoordig ook dit kleine stadje weer passeer
wordt ik terug gezogen in de tijd
komen herinneringen telkens op, ja keer op keer!
Theo Bakker
