Door Harry Schipper – “Het is een bende hier: Onkruid, hoog gras en rondom de Witte Steen ligt allemaal glas en andere troep”, wijst de Hierdense fietsenmaker Bram Hop naar de iconische steen in Hierden.
Hop en zijn vrienden van het fietsclubje ‘Retro Team Hierden’ staken daarom dinsdagavond de handen uit de mouwen, ruimden de troep op en verfden de Witte Steen terug in zijn oorspronkelijke, stralend-witte kleur
“Niks geen gemeente. Dat netjes maken, dat doen we graag zelf”, voegt Hop er meteen aan toe. Want zijn fietsvrienden en hij willen beslist de gemeente niet de schuld ervan geven dat de Witte Steen en het middenbermpje op de driesprong er al zo’n lange tijd tamelijk verwaarloosd bij lagen. Al moet het hem van het hart dat veel bermen in Hierden en Harderwijk er ‘slecht’ bij liggen.
De troep rondom de Witte Steen was de mannen een gruwel, want juist die steen, op de hoek van de Molenweg en Zomerweg, is voor hun al sinds 2014 het verzamel- en vertrekpunt van hun wekelijkse toertochten en –tochtjes op hun stalen racefietsen. “Echte retrofietsen van zo’n veertig jaar oud”, probeert fietsenmaker Hop mij als leek geduldig uit te leggen.
Hij vertelt hoe zijn goede, inmiddels overleden vriend Martin Boonen acht jaar geleden bij hem de fietsenmakerij binnenstapte met zijn plan om met wat andere vrienden op retrofietsen te gaan toeren. “Hij had wat ‘oude mannetjes’ op oude racefietsen zien rijden en zei: ‘dat wil ik ook gaan doen’. Ik had nog zo’n oude stalen fiets staan en die kreeg hij van mij”.
“Coen Hamstra zat er ook bij. Die ging rijden op een Bianchi. En Anne Kramer, die later is geëmigreerd naar Frankrijk waar hij zo’n glamping begon. Zelf heb ik in Amsterdam een Rih op de kop getikt. En niet te vergeten Aalt Bruijnes. Hij is schilder van beroep en heeft de Witte Steen weer mooi in de verf gezet”.
(Aalt Bruijnes schildert de Witte Steen in Hierden)
Het mannenclubje, met als laatste nieuwkomer Harm Jan Beuning, rijdt nu vrijwel wekelijks een tocht van meestal zo’n veertig kilometer op hun stalen racerossen. Doorgaans in ‘normale’ fietskledij, maar bij gelegenheden als landelijke toertochten of de Retroronde van Vlaanderen, waaraan ze ook elk jaar meedoen, steken ze zichzelf in fietspakjes zoals die veertig jaar geleden werden gedragen. “Van wol en dan met zo’n worstenhelm op waarin paardenhaar is verwerkt”.
Dat de mannen de Witte Steen als verzamel- en vertrekpunt kozen, is trouwens niet zo vreemd. Het was net vóór en na de oorlog dé plek waar Hierdenaren die destijds naar Amerika of Canada emigreerden, afscheid namen van hun dierbaren. De Witte Steen was in die tijd het laatste verzamelpunt voor het verderop gelegen treinstation Hulshorst.
De geschiedenis van de Witte Steen gaat terug naar 10 augustus 1930, toen de Hierdense jeugd een fikse veldkei uit de sloot haalde en die op de plek zette waar deze nu nog altijd staat. Hierdenaar Willem Kevelam heeft er jaren later een sokkel onder gemetseld, waarop Rinus Karssen een metalen plaatje bevestigde waarin hij de naam ‘de Witte Steen’ had gegraveerd.
De plek van de Witte Steen was ook waaromheen de bevrijdingsfeesten werden gevierd en waar wedstrijden werden gehouden als paardrijden, tonnetje steken en kruiwagen rijden. Ook werden daar optochten gehouden met versierde wagens. De Hierdense Sportclub HSC hield er jarenlang hun bazaar. En Gerrit van Panhuis maakte tegen een kleine vergoeding voor het goede doel, een rondje met de kinderen uit de buurt op zijn met dennentakken versierde wagen.
Zo kreeg de Witte Steen voor Hierden een symbolische waarde, al werd die wel minder toen de bouw van het Dorpshuis was voltooid en veel activiteiten voortaan werden gehouden op het terrein daarachter.
(Het resultaat)