Door Marco Jansen - Thomas Beelen (21) beleefde met PEC Zwolle een dubbel jaar. De club degradeerde uit de Eredivisie, maar persoonlijk maakte hij mooie momenten mee. De Harderwijker maakte op zijn 20ste zijn debuut in het eerste, mocht in de basis spelen tegen PSV en tekende op 7 juni zijn eerste profcontract. „Een beloning voor waar ik mijn hele leven voor heb gewerkt.”
Hij kreeg de kans om zich te laten zien en ging mee op trainingskamp. Daarna moest hij van toenmalig hoofdtrainer Art Langeler terug naar het onder-21 team. „Ik vond het jammer, maar begreep het op dat moment wel. Er was veel concurrentie van volwassen spelers op het middenveld en hij vond dat spelers op dat moment verder waren dan ik.”Aan het begin van het seizoen mocht Thomas als één van de spelers uit de jeugdopleiding meedoen in de voorbereiding
In maart kreeg hij een nieuwe kans bij het eerste, waar Dick Schreuder inmiddels de scepter zwaaide. „Ik speelde competitie bij onder 21, voor de winter in divisie 2 en na de winter op het hoogste niveau. Ik zat toen een periode op de bank. De trainer speelt met het eerste in een andere formatie met drie centrale verdedigers en wilde mij op de middelste positie zien. Het was natuurlijk even wennen, want ik heb mijn hele leven op het middenveld gespeeld. Vroeger was ik vrij klein, maar ik ben nu 1,91 meter en dat is dan wel een voordeel. Je krijgt ook veel vrijheid aan de bal om op te bouwen.”
Op 3 april zat hij voor het eerst bij de selectie tegen Go Ahead Eagles; zijn debuut maakte Thomas op 23 april uit tegen RKC Waalwijk. „Een heel mooi moment, dat ik niet aan had zien komen. Ineens riep de trainer mij, dan gaat je hart wel sneller kloppen. Ik kwam er in de 87e minuut in. Ik heb een minuut of 8 gespeeld, dat was vrij kort, maar het was tot dan toe het hoogtepunt uit mijn carrière. Dat we die wedstrijd wonnen, maakte het extra leuk.”
Een week later, op 30 april tegen Ajax, mocht hij opnieuw invallen, weer in de 87e minuut. „In de Arena was het wel iets anders. Spelen in het grootste stadion van Nederland, dat was speciaal en ‘vet’ om mee te maken. Mijn moeder was er toen ook bij. Spelers die je normaal op tv ziet, lopen ineens rond op het veld. Ik genoot van wat ik om mij heen zag, maar in het veld ben je vooral bezig met voetballen.”
Echt last van zenuwen had Thomas naar eigen zeggen niet. De gezonde wedstrijdspanning was er wel toen hij hoorde dat hij op 15 mei in de basis mocht starten tegen PSV. „De trainer belde mij de avond ervoor. We waren de week ervoor gedegradeerd. Net als de andere keren stond ik op het middenveld. Mijn directe tegenstander was Joey Veerman. We deden het als team wel aardig en zelf heb ik ook een aardige wedstrijd gespeeld. Het tempo was wel veel hoger dan ik bij onder 21 gewend was. Ik was vrij snel moe en na 30 minuten was ik wel even kapot. Na de rust kon ik wel weer even door, maar die gasten als Veerman en Sangaré bleven gaan en zijn fysiek heel sterk. In de 67e minuut viel ik uit met kramp. We verloren met 1-2 maar het was een mooi basisdebuut in de Eredivisie, tegen PSV, een grote club. Een mooie afsluiting van het seizoen. Mijn ouders zeggen dat ze trots op mij zijn, want het is heel speciaal. Dat ik hier mag staan is heel bijzonder, al besef je je dat op zo’n moment niet helemaal. Het is de laatste maanden heel snel gegaan, maar dit is waar ik het mijn hele leven voor heb gedaan.’’
De bevestiging kwam op 7 juni toen hij zijn eerste echte contract tekende: een jaarcontract met een optie voor nog een jaar dat hem een bepaalde zekerheid geeft. „Ik krijg een jaar de kans om mezelf te bewijzen en te laten zien wat ik kan. Een beloning waar ik mijn hele leven voor heb gewerkt. Ik heb nooit opgegeven en geloof gehouden.”
Hierden
Thomas is op zijn vijfde begonnen in de jeugd van Hierden. Na twee jaar in de F’jes werd hij in zijn tweede jaar in de E’tjes kampioen in de hoofdklasse. „Ik was acht jaar en speelde toen in een team met onder andere mijn neef Ruben Beelen, Mark Dooijeweerd, Finn Kluiver en Yannick Olofsen. De trainer was Jan Jurriën Hop. Dat was best een aardig team en het was een leuk seizoen.” Hij zag al snel dat het goed ging. „We wonnen veel wedstrijden en ik scoorde heel veel goals. Ik mocht vaak met oudere teams meedoen en dan weet je dat het wel goed zit en dat je goed bent voor je leeftijd. Ik ben nooit egoïstisch geweest, ik gaf veel passjes en ook wel veel assists.”
Via Twello naar Zwolle
Thomas had snel door dat hij bij grotere clubs terecht kon. Vanaf zijn achtste deed hij mee aan trainingsdagen van verschillende profclubs. „Dan kun je jezelf laten zien aan clubs en daar zat Zwolle op dat moment ook bij. Toen ik tien was, heb ik gekozen voor FC Twente. Zij hoorden toen bij de top van Nederland en waren in 2010 kampioen geworden. Ik trainde eerst een jaar op woensdag in Twello en heb daarna twee jaar in Twello gevoetbald in de D2 en D1 van Twente/Go Ahead Eagles, die samenwerkten. Daar werden jongens die vanaf deze kant kwamen gestald. Ik werd elke ochtend met een busje van FC Twente opgehaald. Dan ging ik eerst naar school en daarna trainen. Toen het in Twello werd opgeheven ging iedereen naar Hengelo en heb ik bij FC Twente onder 14 en onder 15 gespeeld. Ik zat in Enschede op school, dus het waren lange dagen. Toen de club kwam in financiële problemen kwam, ben ik weggegaan. Omdat ik niet was afgevallen, kon ik niet direct naar een andere BVO. Ik heb een tussenjaar in de B’tjes bij VVOG gespeeld. Dat jaar trainde ik al bij PEC Zwolle en het seizoen erop ben ik bij onder 17 ingestroomd en heb ik mijn vwo afgemaakt op het CSE in Zwolle, dat naast het stadion ligt.”
Hij zat op drie middelbare scholen en die tijd was Thomas gefocust op voetbal. Dat is niet veranderd. Een plan B heeft hij niet. „Als mensen zeiden: ga eens werken, dan wilde ik dat niet. Na mijn vwo-examen heb ik geen vervolgstudie gedaan. Ik wilde profvoetballer worden en was van mezelf overtuigd dat ik de kwaliteiten heb om dat te halen. Ik ben nu net 21 en dan is je eerste contract misschien wat laat. Maar het heeft zo moeten zijn. We beginnen nu 25 juni weer en in de tussentijd loop ik hard en train ik bij Basic Fit. Want er komt nu weer een belangrijke periode aan. Ik krijg een jaar de kans om mezelf te bewijzen en ik vind het ook top dat de trainer blijft. De Eerste Divisie is voor de club jammer en het liefst had ik ook in de Eredivisie gespeeld. Natuurlijk hopen we zo snel mogelijk weer terug te keren, dat kan zeker met PEC Zwolle.”
(Thomas Beelen - foto Marco Jansen)
