Suzanne in The Big Apple dag 4 (blog)

Vandaag is de slotdag van Inman Connect 2017. Een goed congres eindigt vaak met een ‘motivational day’ en dat is hier niet anders.

De ene na de andere powerspreuk wordt mij om de oren geslingerd en waarschijnlijk moet je erbij geweest zijn om de impact te voelen. Toch deel ik ze graag met jullie in dit laatste verslag.

Hoe verdien je het meeste geld in de minste uren?’ is de uitdagende openingszin van een van de sprekers. Het antwoord is simpel: Focus! Doe alleen de dingen die je zou moeten doen en waar je goed in bent en schrap de rest per direct van je programma en uit je agenda. Gemakkelijker gezegd dan gedaan denk ik zelf.

En hoe weet je dan wát je ‘zou moeten doen’?

Volharden in je doel is een volgende tip. ‘Act like a stamp and stick to one thing untill you get there!’  (en zeg die laatste zin nu nog eens in Amerikaanse slange:) Het voorgespiegelde resultaat is heel aanlokkelijk. Verdien het meest in de minste tijd en kom thuis bij je man die je als een vriendin behandelt terwijl jij van de voordelen geniet van echtgenote zijn (ja, dat is een nadenkertje...).

Tot zover de peptalk. Het is tijd voor een terugblik.

Door de grote afstanden hier in de USA zie je dat met name de millenial (moderne werkende jongeren tussen pakweg 18-35 jaar) een woning huurt (dus niet koopt) waar hij werkt. De millenial hopt door tijdelijke contracten van job naar job en zoekt dan weer een nieuw thuis in de stad van de nieuwe klus. Dit is ook onze upcoming doelgroep. De noodzaak van verhuizen is bij ons weliswaar wat minder, maar feit is, dat millenials andere verwachtingen en leefgewoonten hebben. Als is de rente laag, lang niet alle millenials kopen. Uit onderzoek blijkt, dat ze een paar per week buiten de deur eten en dat slechts een derde nog een rijbewijs heeft. Millenials vinden koffie belangrijker dan een spaarrekening.  Ze hebben dus duidelijk andere prioriteiten.

De vrijheid van denken blijft, maar uiteindelijk gaan ook zij zich settelen en een nestje bouwen. Wat zouden we de plank misslaan als wij in omgevingen en ontwikkelingen in Nederland onvoldoende rekening houden met bovenstaande inzichten.

Op het congres ging het vooral over digitale ontwikkelingen, data, trends en tools. Niet allemaal specifiek gericht op toepassing in het vastgoed, maar het was voor mij niet moeilijk de parallellen en mogelijkheden te zien. Ik moet me sterk vergissen als we niet veel van deze ontwikkelingen terug gaan zien in onze sector.

Het gaat er daarbij om of we ons werk beter kunnen doen met de beschikbare data en tools. Bij één van de entrepeneurs op het congres kan je dit soort tools kosteloos testen en kijken of het wat voor jouw bedrijf is. Of het past (of passend is te maken) in jouw workflow en hoe het staat met de ‘value i.r.t. cost’. Hierbij wordt ook gekeken naar de benodigde capaciteit. In Nederland zijn er vast ook bedrijven die dit voor ons kunnen berekenen.

En anders geef ik nu zomaar een tip weg voor een gat in de markt:)

Zoals gezegd veel dingen die ik gehoord heb gaan over nieuwe technologieën. Je zou toch bijna vergeten dat het in onze branche gaat om het aanschaffen van een huis en het creëren van een thuis! Waarom zeg ik dat? Omdat het kopen van een huis één van de belangrijkste aankopen van je leven is. Dat vergt naast dat stukje technologie vooral integriteit, personality en ... empathie.
Zolang deze kernkwaliteiten (nog:)) niet te digitaliseren zijn, mogen wij ons gelukkig nog persoonlijk bemoeien met deze grote beslissing in een mensenleven.

Maak dan ook op dat punt het verschil!
Gebruik de technologie en voeg hier nadrukkelijk jouw persoonlijke competenties aan toe. Dan ben je voorlopig futureproof.

Over empathie gesproken, kijk eens naar dit mooie voorbeeld

Vanmiddag was er geen programma in het Marriot. Dat kwam mij mooi uit. Je bent tenslotte niet elke week in de City of Dreams. Heerlijk shoppen, slenteren en genieten van de mensen op straat. Een handje vol blije mensen die proosten bij de Trump Tower op de nieuwe president, maar ook een paar boze, teleurgestelde of angstige mensen die demonstrerend door de stad liepen.

Tussen het winkelend publiek op de chique 6th avenue graaien daklozen in de prullenbakken op zoek naar etensresten. Op elke hoek van de straat vind je eettentjes en een Starbucks. Is er een keer een hoek zonder horeca dan staat daar wel iemand met een verwijzingspijl in de richting waar het eten dan wel te halen is.

Die 'levende verwijzingspijlen' vervelen zich zonder uitzondering gruwelijk en staan daar met koppen als oorwormen. Ook zo benieuwd welke geweldige eet experience je zult hebben in de tenten die zij 'promoten'?!

Ondanks het miezerige weer zit er in mijn lijf al een voorzichtig lentegevoel. Dat moet van dit congres en deze wereldstad komen! Ik hoop dat ik van de opgedane energie kan profiteren totdat het echte lentezonnetje zich in Nederland laat zien.

Anyway, leuk dat je de moeite hebben genomen mijn blogs te lezen. Ik hoop dat ik wat van de opgedane kennis, inzichten en energie heb kunnen overbrengen. En anders zou ik zeggen, geef me een opdracht in vastgoed Nederland en ik zal het voor je in de praktijk brengen!

Voor deze trip staat er nog één ding op mijn programma: rondje Central Park hardlopen.
Wish me luck!

New York, ik ga je missen.

Suzanne