SUZ&ZO bestaat 10 jaar (blog)

Vroeger zei ik altijd dat ik een wijze, oude vrouw wilde worden, misschien is nu het moment daar... Mijn bedrijf bestaat 10 jaar. Een blog om het te vieren!

10 jaar SUZ&ZO

2013 was het jaar van de troonwisseling. Het jaar dat Nelson Mandela op 5 december overleed, het jaar dat er een bomaanslag was tijdens de marathon van Boston op 15 april en er was nog steeds een economische crisis. De vraag naar woningen was er nauwelijks, waardoor die moeilijk werden verkocht. In dat jaar startte ik mijn bedrijf SUZ&ZO en dat is vandaag 10 jaar geleden.

Doe dat maar in je eigen tijd’
Ik werkte destijds in loondienst, bij een vrij traditioneel ontwikkelend bouwbedrijf. Online marketing was nog niet zo bekend en in de vastgoed werd het nog weinig ingezet. Ik geloofde erin, maar mijn leidinggevende vond het maar niets om dit toe te passen in mijn al veel te drukke baan… ‘Doe dat maar in je eigen tijd.’

Dat advies heb ik vrij letterlijk genomen en ik besloot mijn vleugels uit te slaan. Ik begon mijn eigen bedrijf en positioneerde mezelf tussen projectontwikkeling en makelaardij. Door mijn manier van marketing en sales werden huizen van mijn opdrachtgevers tóch verkocht. Ik trok allerlei projecten naar me toe en was succesvol. Als je erop terugkijkt - middenin een economische crisis voor jezelf beginnen - is dat een bizarre, maar hele goede beslissing.

Toen ik begon was ‘cutting out the middle man’ de trend. Ik voegde mijn baan echter toe aan de bedrijfskolom, het tegenovergestelde dus van wat toen gebruikelijk was. Bij de ene opdracht werk ik bij de ontwikkelaar als interim verkoopmanager of kopersadviseur. Bij een andere opdracht doe ik weer sec de marketing, vaak de combinatie van marketing en sales, maar soms ook puur de sales. Ik beweeg me dus altijd ergens tussen projectontwikkeling en makelaardij en tien jaar terug was dat een groot gapend gat.

Natuurlijk zaten er wel perioden tussen dat ik het rustig had en zelfs dat ik me wat zorgen maakte, want ik wilde graag mijn eigen broek ophouden. Vorig jaar overwoog ik zelfs weer in loondienst te gaan, maar zette dat niet door. Ik bleef mijn plannen trouw en mijn intuïtie  volgen. Zo bleef ik op mijn vertrouwde nest: SUZ&ZO.

Café De Liefde
En dat niet alleen: met vrienden startten mijn man en ik 1,5 jaar terug fysiek een kroeg in hartje Harderwijk. Zo’n 8 jaar geleden deelde een vriend deze droom met ons en enthousiast hielpen we hem om dit van de grond te krijgen. We waren toch al vaak feestend in de binnenstad te vinden. Ook vinden wij dat er meer is tussen hemel en aarde. Hoe leuk is het dan om onder het genot van een biertje of wijntje daarover geïnspireerd te raken of in gesprek te gaan?

We waren eerst 'on tour', organiseerden avonden in andere horeca in Harderwijk. Zo ontstond een vast clubje fans en groeiden we toe naar een eigen pand, een café met meer diepgang in de kroeghoek van Harderwijk.

Sinds 1,5 jaar ben ik dus mede kroegbaas. Dat geeft veel energie, maar het is ook wel andere koek. We organiseren dus inspiratieavonden, maar ook veel themafeesten, karaokeavonden en partijen. Na een kantoordag ga ik soms direct door naar het café, om vervolgens pas diep in de nacht mijn bed in te rollen. En als ik dan ’s nachts de kroeg-wc aan het schrobben ben vraag ik mezelf écht wel eens af waar ik nu weer mee bezig ben. Maar dan denk ik aan dat leuke feest of dat boeiende gesprek dat dan ook wel écht ergens over ging.

Ik bouw van jou
In de afgelopen 10 jaar heb ik veel projecten gedraaid. Bij vele voelde ik me een vis in het water. Het interim verkoopmanagement doe ik al zo lang, dat kunstje beheers ik volledig. Energie krijg ik nu vooral van nieuwe dingen, bijvoorbeeld als het iets toevoegt aan de wereld. Zo houd ik me nu bezig met een houtbouw concept en een softwaresysteem dat suf werk geheel overbodig maakt. 

Eén project steekt er wat mij betreft met kop en schouders bovenuit: Bouw van Jou. Dit was een kluswoningen project dat ik als ZP’er heb verworven voor een corporatie. Van het begin af aan – mede dankzij het inschakelen van Inzpire – verliep dat heel succesvol. Ik heb veel starters aan een koophuis kunnen helpen. Ze liepen echt weg met mij. Ik rijd nu nog wel eens door het wijkje in Deventer en voel me dan trots en heel dankbaar.

‘Hoe is het met je zaakje?’
Zowel zakelijk als persoonlijk heb ik veel van de projecten geleerd. Zo heb ik altijd een enorme bewijsdrang gehad. Mijn uren op-de-bank-zitten-te-niksen zijn in al die jaren op – laten we zeggen – twee handen te tellen. Ik ging maar door en moest laten zien dat ik alles kon. Werken, sporten, studeren en vergeet natuurlijk al die feestjes niet. Ik begon voor mezelf, en wel ja, ik deed er nog een schepje bovenop met studeren en sporten; een internationaal marketing degree en twee post bachelor studies. En ik heb inmiddels twee volledige marathons gelopen. Ja, óók die in New York...

Ook had ik een druk samengesteld gezin, wat veel van me heeft gevraagd. Lees, eerlijker: ik legde de lat zó belachelijk hoog.

Op netwerkborrels vroegen mannen mij regelmatig: ‘Hé Suzanne, hoe gaat het nu met jouw zaakje?’ Dat vond ik altijd zo suf, denigrerend en vrouwonvriendelijk - ik weet zeker dat mannen dat onderling niet zo aan elkaar vragen. Dus als een man dat vroeg, dan keek ik hem nadrukkelijk aan, liet ik mijn blik heel langzaam naar beneden gaan en vroeg ik: ‘En hoe is het eigenlijk met jouw zaakje?’ Dan voelde hij hem wel…

De wedergekeerde rust
Dat soort bewijsdrang heb ik nu minder. Mijn zoons zijn vorig jaar allebei afgestudeerd. De één is de marketing in gegaan; de ander het vastgoed. Hoe grappig?! Mijn bedrijf heet SUZ&ZO, Suz&zonen, grap ik daarom wel eens. Het lijkt erop dat ze allebei goed terechtkomen en daar ben ik trots op. Ik vind hen belangrijker.

Een andere reden is mijn lieve man Leo, die mij altijd gestimuleerd heeft. Door hem heb ik tien jaar geleden mijn vleugels durven uitslaan en dankzij hem durf ik alles wat meer los te laten en te genieten van andere dingen.

De derde reden: kijk om je heen, naar de ellende in de wereld. Ik had een zieke zus en mijn vader heeft Alzheimer. Er zijn aardbevingen en er is oorlog. Bewijsdrang is nergens goed voor. Liefde, aandacht en zorg komen op nummer 1.

Een wijze, grijze vrouw
Net als 10 jaar geleden is het weer crisis in de woningmarkt. Gingen de huizen de afgelopen jaren als warme broodjes over de toonbank, nu is de vraag drastisch verminderd. De rente is flink gestegen, de materialen zijn schaars en enorm duur en projecten worden vanwege nog strengere regels en wetgeving uitgesteld. Dat geeft mij weer de tijd te onderzoeken: wat is mijn plek en hoe ga ik te werk? Waar ben ik goed in en waar liggen kansen? Ik moet daarbij niet te snel en te veel willen, maar weer naar mijn intuïtie luisteren. Ik weet dat ik een toegevoegde waarde ben.

Ik heb een rijke portefeuille en veel ervaring. Inmiddels ben ik 53 jaar en maak me minder druk. Ergens in de afgelopen tien jaar heb ik besloten mijn haar niet meer te verven. Ik heb een flinke bos grijs haar. Vroeger zei ik altijd dat ik een wijze, oude vrouw wilde worden. Nou ja, wijs en grijs; misschien is het moment daar….