Stof happen voor het goede doel... (blog)

Nou we zijn begonnen hoor… De vorige keer sloot ik af met, over onze overload aan spullen te zeggen, dat ze 1 voor 1 weliswaar herinneringen oproepen (wat opruimen ook weer leuk maakt), maar dat ik ze daarna toch vrij resoluut kan verdelen in: meenemen, weggeven, garagesale of grofvuil...

Afgelopen weekend was het september dus ik moest van mijzelf direct fanatiek en gedreven aan de slag met deze categorisering.

Onze ‘Bluesdreef kinder app’ werd overladen met foto’s met de vraag wie van de vijf belangstelling had, zij gaan immers voor. De fietspompen bleken een schot in de roos en favorietJ. Geen reactie betekent voor ons een vrijbrief voor weggeven of weggooien. Garagesale heb ik toch maar geskipt en ook ben ik geen marktplaats fan. Vind het gedoe en ik maak er liever iemand blij mee, dus lang leve de facebookpage weggeefhoek 0341.

Het grootste deel van de elf jaar terug keurig opgeslagen veelal dubbele inventaris en het in het afgelopen decennium nog extra verzamelde spul kan echter weg. Op de foto zie je het resultaat tot nu toe: een familie Flodderachtig tafereel naast ons huis (sorry buren, schaam me dood) in afwachting van een lieve vriend met auto met trekhaak en boedelbak die met ons mee wil naar het Harderwijkse Milieupark.


Garage en berging zijn na twee dagen pittig doorwerken in ieder geval overzichtelijk. De eerste belangrijke hobbels zijn genomen. Waar ik echter niet aan heb gedacht is mijn stofallergie. Na een weekend stofhappen nies ik wat af en ook de neusspray is niet aan te slepen. "Bent u bekend met het gebruik?" voordat de apotheker het uberhaupt kan vragen zeg ik meestal al "Ja, ik mag het niet meer dan zeven jaar achter elkaar gebruiken":)

Ook nu nog zit ik nog achter mijn bureau na te niezen. Alles kriebelt. Dat belooft een feestmaand te worden…

Over feest gesproken. Zojuist gehoord dat het voorbehoud vervallen is, daarmee is de verkoop van ons huis definitief. Het was dus stofhappen voor het goede doel. 

En nog meer feest. Inmiddels zijn de voorbereidingen getroffen voor ons bye bye Blues feest waar we direct een aantal verjaardagen vieren. Harderwijks meest vermaarde kok Jacob Brink zorgt voor hapjes, soep en saté, dus dat zit zeker snor.

Laten we hopen dat het weer ook snor zit, want als we het aantal mensen dat wij verwachten dan IN ons huis moeten herbergen, is zelfs de Blues de klein. De weergoden voorspellen echter niet veel goeds...

Nou ja, nog bijna een week.

Een week van keihard aan de slag voor SUZ&ZO, maar ook van veel emoties, van afscheid en verdriet en steun bij een crematie tot blijdschap en felicitaties voor een paar familie verjaardagen, waaronder die van onze zonen die alweer 20 en 21 worden. Bijzoonder!

Medio deze week gaan we weer een nieuw huis bekijken in de binnenstad. Een huis dat nog de verkoop in moet. En, nog leuker, met een architect door een super leuk huis dat we al langer op het oog hebben. Eerlijk is eerlijk; ik zie mijzelf daar al wonen, maar mijn eega is nog niet zover.

De Blues hebben we uit praktische overwegingen gekocht; elf jaar geleden zochten we een huis met zes slaapkamers, ook toen een zeldzaamheid. De Blues stond exact tussen onze beide koopwoningen in, die we ook allebei binnen twee weken hadden verkocht, dat móest voor ons bestemd zijn.

Maar nu kiezen we vanuit emotie en gevoel, dan blijkt het een heel andere uitdaging om op één lijn te komen…

Ik houd je graag op de hoogte.

Suz