Door Harry Schipper –Jaap van den Beukel is gisteren, donderdag 28 oktober, op 84-jarige leeftijd overleden. Hij was van 1992 tot 1998 wethouder van Harderwijk.
Van den Beukel werd in 1990 voor het CDA gekozen tot raadslid. Hij was in die tijd directeur van de moedermavo. Amper twee jaar later al nam hij het stokje over van Henk van der Veer, die op dat moment wethouder Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Volgens ingewijden een loodzware portefeuille, omdat in die tijd het aantal woningzoekenden bijna tien procent van de totale bevolking bedroeg.Jaap van den Beukel stond midden jaren negentig onder andere aan de wieg van grote plannen als het Waterfront en Drielanden in Harderwijk
Een tijd ook waarin de files op de provinciale weg N302 sterk toenamen doordat enerzijds de verbinding tussen de A28 door de polder met Enkhuizen gereed kwam en anderzijds de Hardersluis daarin een enorme bottleneck bleek. Tel daarbij het toen immens populaire Dolfinarium, dat in die zomers vaak meer dan tienduizend bezoekers per dag trok, waardoor het verkeer ook in Harderwijk tweemaal daags geregeld muurvast stond: ’s morgens, kort nadat het zeedierenpark haar poorten opende en iedereen daar zo dicht mogelijk bij, dus op de boulevard, wilde parkeren. En ’s middags vanaf half vier nog eens, omdat bijna iedereen tegelijk het park verliet en weer naar huis wilde. Heel veel Harderwijkers kunnen zich nog hun ergernis hierover herinneren, want het was soms onvermijdbaar dat je zelf in die onafzienbare rij auto’s kwam vast te staan…
Van den Beukel pakte samen met toenmalig verkeerswethouder Kees Kooijman beide problemen aan: hij zag in een overloopparkeerterrein aan de overzijde van de N302 een oplossing om de files in de stad aan te pakken. Het realiseren van dat idee stuitte echter op veel verzet bij onder andere natuurorganisaties. Er werden tussenoplossingen bedacht, zoals een parkeerterrein op de weilanden achter het bedrijventerrein Lorentz, het huidige Lorentz III. Pendelbussen reden de bezoekers van daaruit naar het Dolfinarium en weer terug.
Door veel te overleggen met de provincies Gelderland en Flevoland kwam ook de oplossing op tafel voor de files bij de Hardersluis: een hoge brug en een aquaduct, waardoor het autoverkeer voortaan ongehinderd kon passeren. Tegelijkertijd werden de contouren zichtbaar van het plan Waterfront, waarvoor tientallen bedrijven op het verouderde (en zwaar met asbest vervuilde) bedrijventerrein naast de Vissershaven moesten wijken.
Net als jachthaven De Knar aan de toenmalige boulevard, in die tijd weinig meer dan een enorme parkeerplaats tussen Dolfinarium en de stadsmuren. De gemeentelijke plannen om de jachthaven te verplaatsen stuiten op fel verzet van de leden van De Knar, vooral omdat de jachthaven aanvankelijk ver weg kwam te liggen, aan de overzijde van de N302 aan het Veluwemeer. Ook hier kwam door veel overleg tussen bestuur en de wethouders Kooijman en Van den Beukel een compromis waarmee beide partijen tevreden waren.
Om de woningnood aan te pakken, ging Van den Beukel aan de slag met de ontwikkeling van Drielanden. Een lastige klus, omdat daar dichtbij veel eendenboeren zaten die met hun stankcirkels woningbouw nauwelijks mogelijk maakten. Ook hier was het Van den Beukel die met veel overleggen met de provincie en de gemeente Ermelo wist te bereiken dat de boeren konden worden uitgekocht of verplaatst, zodat de bouw van Drielanden van start kon gaan.
Ook voor plan Frankrijk was Van den Beukel een bepalende factor in de ontwikkeling van deze nieuwe woonwijk. En de revitalisering van Stadsdennen – lees sloop van de flats aan de Vondellaan en de Van Maerlantlaan - gebeurde ook tijdens zijn wethouderschap. Zijn revitaliseringsplan kreeg brede steun van de wijkbewoners, zodat het zonder noemenswaardige tegenstand en in zeer korte tijd kon worden gerealiseerd.
Van den Beukel was ook de wethouder die het beleid van de gemeente dat er niet permanent gewoond mocht worden op de Harderwijkse recreatieparken moest uitvoeren. Hij liet door externe bureaus daartoe controles uitvoeren op bijvoorbeeld Slenck & Horst, waar toen hele villa’s werden gebouwd op plekken waar aanvankelijk nog stacaravans en later houten recreatiewoningen stonden. De wethouder werd in die periode een aantal keren bedreigd.
Van den Beukel stond ook aan de wieg van de nieuwe huisvesting aan het Westeinde bij het NS-station voor wat later ROC Landstede ging heten. Van den Beukel kwam zelf uit het onderwijs. Hij was eerst leerkracht op de Groen van Prinsterermavo en was tot aan zijn wethouderschap directeur van de moedermavo, ook bekend als het Veluws Avondcollege. Volwassen die geen schooldiploma’s hadden, konden hier in de avonduren lessen volgen en alsnog een diploma behalen.
De mensen die veel met Jaap van den Beukel te maken hadden, omschrijven hem als een zeer aimabele en bijzonder vriendelijke man. Een rasechte CDA-er, die zeer gericht was op goede communicatie en samenwerking. Iemand die ook actief zocht naar compromissen, als er verschillen waren. Maar ook standvastig, zoals in de kwestie van permanente bewoning op de recreatieparken.
Jaap van den Beukel kennen veel getrouwden in de jaren tachtig ook omdat hij een tijdlang ambtenaar was van de burgerlijke stand. Hij heeft in die periode tientallen, misschien wel honderden huwelijken van Harderwijkse en Hierdense paren in de echt verbonden. Dat deed hij met veel enthousiasme, flair en een bovenmatig gevoel van humor, zo heb ik persoonlijk mogen ervaren.
In Jaap van den Beukel, die in zijn laatste levensfase leed aan een vorm van Parkinson, maar nog altijd scherp van geest was en vol humor, verliest Harderwijk iemand die veel voor de stad en haar inwoners heeft betekend.
