Door Marco Jansen - Ondanks de zomerstorm Poly die overdag over Nederland raasde, ging de Wielerronde van Horst en Telgt ’s avonds ‘gewoon’ door, kon de organisatie ’s middags rond 15.00 uur op social media melden.
Bij de 50ste editie van de Ronde van Ermelo waren er enkele bijzonderheden waarbij de ploegentijdrit een primeur was voor de regio. Vooraf hadden acht ploegen zich opgegeven, maar team HTT/VWV had zich vanwege de weersomstandigheden teruggetrokken. Hierdoor gingen er zeven bedrijven- en vriendenteams van start, vanaf 18.15 uur per twee, een minuut na elkaar. Het parcours van 1500 meter moest zes keer worden verreden.De drukbezochte jubileumeditie - de Ronde van Ermelo werd voor de 50ste keer verreden - werd gewonnen door Utrechter Tim den Braber. Bij de ploegentijdrit won het team van Wijori Vastgoed
(Foto Jaap Hop)
Het team van Wijori Vastgoed won in 11.57 minuten, met een gemiddelde snelheid van 45.129 kilometer per uur. Vijf van de zes renners kwamen tegelijk over de finish. Op het podium stonden ook de twee teams van Depeche Clothing in een tijd van 12.13 en 12.15 minuten. Hans Mollema (37) uit Ermelo van Wijori Vastgoed, had het idee geopperd om mee te doen. „We zijn een groepje vrienden en rijden op maandag en donderdag altijd met elkaar de ‘GP van Harderwijk’. Dan gaan we naar Staverden, Uddel, over de Aardhuisweg met een afdaling naar Nieuw Milligen en Garderen en dan over Drie terug naar Ermelo. Een rondje van 51 kilometer dat we dan ook zo hard mogelijk rijden. Het is leuk om dan ook zo’n ploegentijdrit als team te doen.”
De teamleden Mollema, Gilbert Blijenberg, Gerwin Laseur, Koen van Lochem, Frank Poppe en Gerwin Goodschalk hadden de tactiek vooraf doorgesproken. „We hebben vooraf duidelijke afspraken gemaakt en een plan wie wanneer overneemt voor of na een bocht. We mochten geen gaten laten vallen want dan is het moeilijk dichtrijden. Het doel is dat je niet als eerste wilt lossen, je rijdt op je limiet en wilt er niet als eerste af. Je hoopt met zijn zessen aan te komen en als dat niet lukt is het niet wachten, maar doorrijden. We moesten minimaal met zijn vieren tegelijk aankomen en kwamen met vijf tegelijk over de streep.”
Mollema was daarbij een van de gangmakers. „Aan de achterkant van het parcours trok ik de snelheid omhoog en reden we 55 met de wind vol mee. Dan zakt het tempo daarna ook weer. Het zijn zes rondjes van 1500 meter en dat is best kort, omdat we normaal langer fietsen. Nu moet je een korte explosieve inspanning leveren en dat is lastiger als je ouder wordt. We werden wel goed op de hoogte gehouden dat we de snelste waren.”
Op het podium werden de medailles uitgereikt door Carola Klaassen, die voor deze 50ste editie als rondemiss was gevraagd. Niet toevallig: de geboren en getogen Ermelose was anderhalve maand geleden 50 geworden. Ik ben gevraagd door Rieke Hop, de vrouw van Henrie Hop van de organisatie. Ik heb een kapsalon en zij is klant bij mij. Na even nadenken heb ik ‘ja’ gezegd. Ik kom zelf uit een fietsfamilie, mijn oom en tante hebben een fietsenzaak in Amersfoort en hun zoon rijdt veel races mee. Ik mag de prijzen uitreiken en bij de elitewedstrijd het startschot doen en bloemen geven aan de winnaars. Het is spannend.” Carola krijgt regelmatig een opmerking: „Je ziet er leuk uit en leuk dat je dit doet voor de gelegenheid. Ik ben geen 18 meer, ik ben nu eenmaal 50. Het is maar goed dat ze 50 jaar bestaan en ze mij daarmee associëren.”
Vliek organiseerde de koers met Wouter Pieper, Henrie Hop, Henk Hop, Werner Witting met ondersteuning van Erwin Koops en Jettie Koops. Zij kregen hulp van 12 vrijwilligers, van motorrijders, oversteekjongens, muntenverkopers tot bochtenbewakers. Dochter Simone deed al veel op de achtergrond en neemt komend jaar de plaats in van Bert Vliek, die net als Werner Witting en Henrie Hop een stapje terug doet in de organisatie. „Ik doe dan nog wel praktische zaken zoals het opbouwen van het parcours en sponsorwerving.”
(Carola Klaassen feliciteert winnaar Tim den Braber van de hoofdwedstrijd - foto Marco Jansen)
Voor Bert Vliek van de organisatie is de jubileumeditie ondanks de stormachtige aanloop geslaagd. „Vanochtend dacht ik dat de tent het niet zou houden, die ging bar heen en weer. Gelukkig hadden we de tent de dag ervoor al opgezet, want vanochtend hadden we hem niet overeind gekregen. Eén ploeg had zich vanwege het weer afgemeld. Dat was jammer, maar ik heb er alle begrip voor. Het betekend wel dat één ploeg alleen moest rijden. Van de anderen hoor ik dat ze het allemaal prachtig vonden, maar dat ze zich wel voor de helft van de rondes al finaal hadden leeggereden. Negen kilometer is een te lange afstand om te sprinten. De meesten moesten concluderen dat ze te hard van start zijn gegaan. Iedereen voelde zich opgejaagd omdat hun voorganger ook al te hard reed. Dan wil je niet onderdoen en rijd je allemaal boven je limiet.”
Na de regenachtige start van de ploegentijdrit ging rond half 8 de zon alsnog schijnen en was het druk in de tent, die voor het eerst toegankelijk was voor iedereen. ,,Het was een experiment, maar ik hoor alleen positieve verhalen, dus ik denk dat dit wel blijft. Het publiek vermengde zich veel meer, ik denk dat er een man of 300 in de tent was. Voor de VIPS’s was er een buffet van Slagerij Uitdebosch en er stond een snackwagen van ’t Zomernest en Het Strandhuys waar je met munten hapjes kon bestellen. ’t Zomernest zorgde voor de drank Speciaal voor het jubileum zorgde Brassband Brotherhood uit Amsterdam voor een drumsessie tussen beide wedstrijden.”
(Carola Klaassen met het podium van de ploegentijdrit - foto Marco Jansen)
