Door Petronella van het Goor - Christian Schuleman (46) van Butler & Co heeft de Coronatijd 'goed gebruikt'. Geen grote feesten of bruiloften om te cateren, dus alle tijd om de keuken te verhuizen van de Vuurkuilweg bij Hulshorst naar Hierden, dichtbij huis. De keuken is bijna af, de laatste tegels worden gelegd. Maar goed ook, want de aanvragen nemen rap toe. "Veel op het laatste moment, vooral nu er net weer versoepeld is."
"De kinderen in Zuid-Afrika zijn vaak op jonge leeftijd al heel zelfstandig. Ouders werken allebei en er wordt al jong van je verwacht dat je meedraait in het huishouden. Ik moest ervoor zorgen dat het eten klaar was als mijn ouders thuiskwamen." Hij bleek er goed in. "Mijn oma kon ook heel goed koken en bakken en ook mijn zus heeft er haar beroep van gemaakt. Het zit in de familie."Schuleman groeide op in Zuid-Afrika en bracht als kind al veel tijd door in de keuken
Schuleman is mede-eigenaar van Therapeutisch Centrum De Berekuyl en kookt al jarenlang voor de studenten aan de Berekuyl Academy, het opleidingscentrum van De Berekuyl. Eerst in de kleine keuken van De Berekuyl zelf, later vanuit zijn eigen bedrijf. "Ook die opleidingen beginnen allemaal weer, dus ik ga het druk krijgen", zegt hij lachend. Erg vindt hij dat niet. "Ik tel mijn werkuren niet, maar als alles loopt, zit ik wekelijks wel tussen de 60 en de 80 uur." Niet verrassend, want als financieel directeur van de Berekuyl heeft hij eigenlijk al een fulltimebaan.
"Mijn persoonlijkheid vindt alles leuk, dat is ook een beetje het gevaar voor mij", zegt hij met een lach op zijn gezicht. "Met het koken en cateren spreek ik het creatieve stuk in mezelf erg aan. In het werk als financieel directeur moet ik mijn hersenen meer gebruiken. Die combinatie is echt heel leuk." Het is volgens de financieel directeur / kok / cateraar ook goed vol te houden. "Bij de Berekuyl werk ik overdag, met een enthousiast team medewerkers en met patiënten, de meeste feestjes zijn in de avonden en weekenden. Het bijt elkaar niet, maar vult elkaar juist aan."
(Christian Schuleman)
