Op zondag 27 maart 2016 vierde mevrouw P. de Bruin-Kappers haar 100ste verjaardag, Burgemeester Harm-Jan van Schaik bracht haar op dinsdag 29 maart een felicitatiebezoek.
Philippina Kappers
Geboren op 27 maart 1916 Ermelo
Is de jongste nog in leven zijnde uit een gezin met nog 2 broers en 2 zusters.
Haar vader is 40 jaar werkzaam geweest bij de Stichting Veldwijk, alwaar haar moeder ook werkzaam is geweest.
Na de lagere school heeft zij een opleiding gevolgd tot kleuteronderwijzeres. Zij volgt deze opleiding op het moment dat zij reeds als kleuterjuf werkzaam is op de bewaar-/freubelschool (een vroege benaming voor de kleuterschool) in Nijkerk. In Nijkerk zij ongeveer 5 jaar werkzaam geweest. Hierna is ze vertrokken naar Delft, alwaar zij een ½ jaar lang werkzaam was in het gezin van een plaatselijke predikant. Hoewel aangenomen voor de opvang van de kinderen, kwam het in de praktijk neer dat zij daar werkzaam is geweest als huishoudelijke hulp. Vanaf 1942 tot begin 1949 is zij als kleuterjuf verbonden aan de Christelijke Beatrix Kleuterschool in Aalten.
Begin 1949 heeft zij het onderwijs verlaten en is haar broer in Hilversum gaan helpen in diens jonge gezin, nadat diens vrouw was overleden. Hier is zij een jaar actief geweest`en nadat haar broer een nieuwe relatie was aangegaan, heeft zij het gezin verlaten en is zelf haar eigen gezin gaan stichten.
Op 1e Kerstdag 1942 heeft zij zich verloofd met Johannes de Bruin met wie zij op 25 mei 1950 in het huwelijk is getreden. Haar verloofde meldt zich na de bevrijding bij het Nederlandse leger en is als oorlogsvrijwilliger vertrokken naar het voormalig Nederlands-Indië. Hij maakte deel uit van het op 12 juli 1945 in de Margriet-kazerne te Harderwijk (later WGF-kazerne) opgericht bataljon 1 – 11 R.I., beter bekend als Margrietbataljon. Haar verloofde raakt ernstig gewond en na een verblijf van vele maanden in het ziekenhuis te Bandoeng, is hij vervroegd naar Nederland teruggekeerd en voor verdere revalidatie ondergebracht in Doorn.
Het huwelijk werd gezegend met de geboorte van 2 kinderen, zoon en dochter. Na eerst 2 jaar in Ermelo bij haar ouders te hebben ingewoond, betrokken ze een eigen woning aan de Wilhelminalaan in Harderwijk. Zoals toen gebruikelijk was, heeft zij zich beziggehouden met de huishouding en de opvoeding van de kinderen.
In maart 1978 is haar man overleden. In die periode is zij binnen de Gereformeerde Kerk van Harderwijk een 4 jaren actief als ouderling. Nadat ze in Aalten al lid was geweest van de Vrouwenbond, is ze dat in Harderwijk ook en vervult daar enige tijd de functie van secretaris.
Na een aantal jaren alleen weer invulling te hebben gegeven aan het leven, leerde zij de weduwnaar P. Schaaphok kennen. In 1986 gaan zij samenwonen. Schaaphok was als leraar verbonden geweest aan de Groen van Prinsterer Mulo in Harderwijk. Samen hebben zij vervolgens nog vele jaren mogen genieten van het leven. Schaaphok is intussen ook reeds overleden.
Als je het leven van mevr. Kappers in één woord wil omschrijven, kom je uit op ´zorgzaam´. Het begon met de zorg voor de kleuters op school. Vervolgens de zorg voor haar broer en diens jonge gezin na het overlijden van diens echtgenote. Daarna de zorg voor haar man die zowel geestelijk als lichamelijk beschadigd uit het voormalig Nederlands-Indië was teruggekeerd. Daarbij ook de zorg voor de beide kinderen. Hoewel haar ouders de laatste levensjaren mochten slijten in rusthuis Bethel in Harderwijk, vloeide hier ook de nodige zorg uit door de aandacht die zij haar ouders gaf middels de regelmatige bezoeken. Zeker toen haar moeder te maken kreeg met dementie waren de bezoeken niet altijd eenvoudig. En ook de laatste jaren van haar samenzijn met Schaaphok kende de nodige zorg. Door een medisch noodzakelijke ingreep moest Schaaphok op enig moment zijn maag missen. Zij heeft hem tot zijn overlijden altijd zelf verzorgd.
Als oma mag ze nu genieten van 5 kleinkinderen, waarvan er 1 bij de geboorte helaas is overleden, en 4 achterkleinkinderen. Maar ook de (klein)kinderen van Schaaphok zijn haar niet vergeten en werpen regelmatig een blik achter de deur.
Doordat haar gehoor haar de laatste jaren steeds meer in de steek laat, is het luisteren naar muziek niet meer mogelijk. In haar goede jaren heeft zij deel uitgemaakt van een vrouwenkoor in Harderwijk, terwijl zij in haar jeugdjaren les heeft gehad van een kerkorganist in Ermelo. Hierdoor heeft zij niet alleen een kritisch oor gekregen voor organisten, maar kon ze zelf redelijk goed overweg met het harmonium. Het instrument dat in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw in menig huisgezin was terug te vinden.
Ondanks haar hoge leeftijd zorgt ze nog in belangrijke mate voor zichzelf. Daarbij wordt ze wekelijks wel geholpen bij het huishouden door enkele uren thuiszorg. Om de dag door te komen wordt er nog veel gebreid, gehaakt en soms ook nog geborduurd. Altijd ligt er wel een puzzel op tafel om daar ook wat tijd te doden. Een goed boek zal ze zeker niet ongelezen naast haar neerleggen.