Burgemeester Harm-Jan van Schaik bracht het bruidspaar op maandag 3 juni om 15.30 uur een felicitatiebezoek.
Zowel vader als moeder geboren Rotterdammers en dus ook de tweede wereldoorlog in deze stad meegemaakt. Een onuitwisbare ervaring waar gelukkig beide familie's best goed uitgekomen zijn.Levensloop 65-jarig bruidspaar Goedkoop & Maat, maandag 3 juni 2019
Ook al hebben ze na hun huwelijk niet meer in Rotterdam gewoond, de binding met de stad is er altijd gebleven. Ze lezen nog steeds de “Oud Rotterdammmer” en kunnen zich nog veel herinneren uit die grote stad.
Zij hebben elkaar leren kennen bij de padvinderij(scouting), waar ze beide in de leiding zaten. Er volgde een zogenaamd “padvindershuwelijk”.
In 1954 trouwen zij nog in Rotterdam, maar verhuizen daarna vanwege werk(vader was onderwijzer) en woonruimte naar Sprang Capelle(Brabant).
Ook daar waren zij verbonden aan de padvinderij en leerden hun vrienden Henk en Jana Haverhals kennen, zij zijn tot op de dag van vandaag nog steeds bevriend. Het elkaar ontmoeten gaat wat minder makkelijk, vanwege afstand en het ouder worden, maar recent hebben zij elkaar nog gezien en bijgepraat.
In Sprang Capelle werd hun eerste dochter Joke geboren in 1955, vader werkte en moeder ging voor het gezin zorgen. Vanwege het werk van vader verhuisde het gezin regelmatig. Zo gingen zij naar Krimpen a/d IJssel, waar vader hoofd van een lagere school werd. Hier werden in 1958 en 1960 nog twee kinderen geboren, Arco hun eerste zoon en Yvon hun tweede dochter.
Vervolgens verhuisden ze naar Gouda waar hun jongste dochter Trix geboren werd in 1965. Ook in Gouda was vader opnieuw betrokken bij de padvinderij. Ook verhuisden zij in 1965 naar Vlaardingen, waar vader gymlessen ging geven op een MULO school.
Er schuilde een pioniersgeest in beide ouders en zo vertrok men in 1969 naar nieuw land. Dronten werd de volgende woonplaats. Vader ging daar op een MAVO school lesgeven, in wiskunde, scheikunde, biologie en muziek. Moeder had de zorg voor het grote gezin.
Toen in 1972 Dronten een gemeente werd, werd vader gemeenteraadslid voor de PPR, hij vormde daar jaren een eenmansfractie.
Ongeveer in dezelfde tijd kwamen in Dronten de eerste Vietnamese bootvluchtelingen. Beide ouders zorgden voor eerste opvang en kregen een band met de verschillende families waar zij kwamen. Ook deze band bestaat nog steeds. Later kwamen daar andere “buitenlanders” bij waaraan vader en moeder Nederlandse les gaven.
Moeder vond meer tijd voor zichzelf, omdat de kinderen groter werden en ging naast haar vrijwilligerswerk in het seizoen ook aan het werk. Zij heeft jaren achter elkaar appels geplukt. Ondertussen vlogen wat kinderen uit en werden zij in 1978 voor het eerst grootouders, hun eerste kleinzoon werd geboren. Uiteindelijk werden dit er 10 in het totaal, de laatste werd in 1997 geboren.
In 1986 werd Flevoland provincie en werd vader lid van de Provinciale Staten, voor Groen Links. Ongeveer in diezelfde periode kon vader met vervroegd pensioen en maakte zich zorgen of hij zijn vrije tijd wel zou kunnen vullen. Uiteindelijk werden vader en moeder gepensioneerden met een hele volle agenda. Met name gevuld door politiek en vrijwilligerswerk. Vader zette een sportvereniging op voor mensen met een beperking, was druk voor de provincie en later voor het Waterschap.
Moeder nam zitting in een commissie die zich bezig hield met senioren huisvesting en later ging zij koken voor een eetproject voor senioren.
Ook werden zij vrijwilligers voor het Nivon, door regelmatig een week in een van hun huizen als “jeugdherberg vader en moeder” te fungeren.
Omdat Dronten nog geen treinverbinding had, vonden ze gezien het ouder worden, het handiger wat dichter bij een treinverbinding te gaan wonen en zo kwamen zij in 2001 in Harderwijk terecht. Ook hier gingen zij weer aan de slag bij Vluchtelingenwerk en hebben tot op de dag van vandaag nog steeds contacten met de gezinnen.
Vader ging nog voorlezen op een Islamitische basisschool en moeder schonk nog jaren koffie bij een dienstencentrum voor senioren.
Nu doen ze het wat rustiger aan, vader draagt nog een keer in de week een steentje bij als vrijwilliger bij de bibliotheek in Drielanden.
Sinds 2011 zijn troste overgrootouders van, inmiddels, drie achterkleinkinderen, Mats, Pelle en Sylke.
In dit drukke bestaan was er tot een aantal jaren geleden ook nog tijd voor vakanties in het buitenland, Zweden was wel het land waar ze hun hart aan verloren hadden. Na een heel druk maatschappelijk betrokken leven, waar in ze vaak hebben klaargestaan voor veel en diverse mensen, genieten ze nu van hun oude dag, die soms met gebreken komt.
In maart 2019 is het echtpaar verhuisd van het Triasplein naar Weideheem, Drift 2 te Harderwijk. Daar zijn ze inmiddels aardig gewend.
