Kringloopvasten (column)

Ik moet toch echt wat minder vaak naar de kringloop. Want hoe prijs- en milieubewust ook, niemand heeft behoefte aan twintig paar schoenen (voor alleen de winter), twintig truien en evenzoveel broeken. 

Vijftien rokken in allerlei lengtes, tien vesten in allerlei diktes en nog een stuk of wat jurken voor alle gelegenheden denkbaar. En dat is dan mijn herfst- en wintergarderobe. Mijn lente- en zomergarderobe is met wat geurzakjes opgeslagen in de grootste action-opbergbox die ik kon vinden.

Ik neem mezelf regelmatig voor om een paar weken niet te gaan. Maar dan regent het weer. En ga ik toch. Om altijd weer thuis te komen met twee autootjes voor de kinderen en iets ‘nieuws’ voor mezelf. De Marie Kondo manier werkt bij mij niet. Want ik draag het allemaal. Sterker nog, ik weet precies wat ik heb. Ik heb een outfit, passend bij elk gevoel van elke dag, bij elke temperatuur. De enige keer dat ik afscheid neem van wat kleding, is noodgedwongen, bij de seizoenswissel. Als het voorbije seizoen niet meer in de opbergbox past.

Laatst las ik over de vastentijd, die afgelopen woensdag is ingegaan. Veertig dagen waarin je bewust iets niet doet, zodat je in de tijd en ruimte die daardoor vrijkomt (letterlijk of alleen in je hoofd) stil staat bij het offer van Jezus. In het artikel dat ik las, stond dat je niet vast hoeft te houden aan het gebruikelijke vasten, waarin je jezelf in die veertig dagen de alcohol, sigaretten, gemeenschap of chocolade ontzegt. Je kunt jezelf van alles ontzeggen in die veertig dagen, want iets bewust niet doen, maakt bewust.

Dus, sorry kringloop. De komende veertig dagen moeten jullie het doen zonder mij. En als het werkt zoals ik hoop en denk dat het werkt, zullen mijn bezoekjes daarna een stukje bewuster zijn. En wat minder frequent. 

Petronella