Keer, deel, plus, min (column)

Ik dacht dat ik er klaar mee was, de frustraties van school. Van niet gezien worden, ‘gepakt’ worden op zwaktes. Ik dacht dat ik het allemaal achter me gelaten had. Niet dus.
 

Mijn oudste is negen en zit in groep zes

Het is een sociale jongen, een pietsje dromerig, heeft soms een vingerknip nodig om bij de les te blijven. Hij is talig en creatief. Gek op vakken als geschiedenis en Engels. Rekenen is geen hobby. Meer een haat. Al sinds de eerste plus- en minsommen in groep drie.

Hij heeft vooral moeite met de tafels, het automatiseren, ‘stampen’, lukt niet. Hij plust en mint vanaf de paar die hij wel onthouden heeft en daar heeft hij wat meer tijd voor nodig. Dat ging lange tijd redelijk, maar nu komen de grote deelsommen en wordt het moeilijker. Hij komt in tijdnood, overziet de boel niet meer en staart zich blind op de hoeveelheid. Hij raakt ervan in paniek, de opgave is te groot. En ik hoopte dat ze daar niet zo’n dingetje van zouden maken. Dat ze naar hèm zouden kijken. Want dan zouden ze zien dat er geen grote wiskundige in hem schuilt en dat de kans ontzettend klein is dat hij een carrière gaat maken in de kwantumfysica. En voor momenten waarop rekenen moet en nodig is, zijn er van die handige kleine machines. En dat ze dan helemaal uit zichzelf zouden bedenken: ‘waarom steken we niet meer in op zijn kracht? Dat is voor hem ook leuker.’

Misschien naïef, maar ik had de hoop dat mijn zoon in zijn kracht mocht staan op school. Dat er iets veranderd was in de afgelopen dertig jaar. Maar in plaats daarvan wordt hij gepakt op zijn zwakte. Hij krijgt rekenhuiswerk mee. Omdat hij daarin wat ‘achterloopt’. Een blad met zo’n honderdvijftig sommen. Keer, deel, plus en min. Vijf uur lang denken: ‘ik kan dit niet, waarom kan ik dit niet?’ Hij huilt en ik huil bijna mee, want ik weet het nog zo goed. En dan zeg ik: ‘Weet je wat? Je maakt vijf keersommen, vijf deelsommen, vijf plus en vijf min. Daarna pakken we de rekenmachine erbij.’

Ik weet het, beste stuurlui staan aan wal. Maar dat is in dit geval geen keuze. Ik mag de boot niet in. 

Petronella