Door Marco Jansen - 17 jaar en 7 maanden waren John en Ria Schneider het gezicht van Sportcafé Calluna. Na een afscheidsreceptie op zaterdag 6 januari trekken de Ermelose ondernemers deze maand de deur definitief achter zich dicht. Ze kijken terug op een bijzonder slotweekend met een lach en een traan.
John en Ria Schneider tijdens hun afscheidsreceptie op zaterdag 6 januari in Sportcafé Calluna (foto: Jack van Santen)
„Sportcafé Calluna was voor veel verenigingen zonder kantine een clubhuis waar iedereen zich thuis en welkom voelde. Zaterdag gaven we het laatste rondje en wilden de fusten leegmaken met onze trouwe sporters, dat is door veel mensen gewaardeerd.”
John Schneider met het laatste biertje (eigen foto)
Dankbaarheid van twee kanten
John en Ria waren 47 toen ze op 1 juni 2006 begonnen als horeca uitbaters van Sportcafé Calluna. John was daarvoor elf jaar kantinebeheerder bij DVS’33 geweest. Afgelopen zaterdag was de laatste keer dat het sportcafé de deuren opende voor een afscheidsreceptie waar ruim 200 mensen op af kwamen. John: „In eerste instantie wilden we een laatste borrel drinken met ons personeel wat hier al die jaren heeft gewerkt, maar dit werd groter; familie kwam erbij en vooral de vaste gasten van de sportverenigingen die 17 jaar goed ons zijn geweest. Voor hen wilden we graag wat terug doen als dank voor jarenlange trouwe klandizie.”
Ria: „We wilden het met al deze mensen leuk afsluiten. Officieel was het van 15.00 tot 17.00 uur, maar de laatsten gingen om 18.30 uur weg. Ook al was het gratis, het was heel fijn om te zien dat er zoveel mensen zijn gekomen. Dat is een blijk van waardering en dat betekent dat ze het fijn hebben gevonden hier. De 40 oud-personeelsleden die we hadden uitgenodigd waren er ook. Een paar jongens en heel veel meisjes die hier in hun school- en studententijd een bijbaantje hebben gehad. Ook onze zoons Lars en Remco hebben vaak geholpen.”
Ze werden daarbij overladen met cadeaus. „We zijn overstelpt met bloemen en planten, hebben heel veel flessen wijn, pakketten met speciaalbiertjes, hotel- en restaurantbonnen en cadeaubonnen gekregen en kaarten van onze vaste klanten. Echt heel leuk!”
Clubhuis voor verenigingen
Sportcafé Calluna was voor veel verenigingen zonder eigen kantine een clubhuis waar iedereen zich thuis en welkom voelde. Zoals duikvereniging Ad Fundum, de badmintonners van Shuttle Pauwers, waterpoloërs en synchroonzwemmers van ZEW, volleybalvereniging Pauwervoll, rolstoelbasketballers van sc Devedo, bedrijfsvolleyballers, korfballers van EFC’58 (oud KC Ermelo).
Ook waren er een aantal vaste klanten, waaronder een groepje mannen en een vrouw die op zondag na het zwemmen een drankje kwamen doen, Ron van Delen die uit zijn werk koffie kwam drinken en Jack van Santen, die voor de coronajaren met Hielke Sietsma vanuit DVS nog een borrel kwam doen als de kantine van de voetbalclub op 23.00 uur dicht ging. Doordat het huidige team van zes medewerkers de bar voor hun rekening namen, konden John en Ria met iedereen in gesprek.
Groepsfoto van oud-personeelsleden (eigen foto)
John: „We hebben de mensen eerst persoonlijk ontvangen en daarna met iedereen een praatje gemaakt. Het voelde als een warme deken. Dat de opkomst zo goed is zegt genoeg: dat ze allemaal hartstikke gek met ons waren. We kregen heel veel te horen dat mensen ons gaan missen, dat ze altijd heel hartelijk en warm werden ontvangen. Dat doet ons goed, ik denk wel dat ik in het begin in een sociaal gat zal vallen.”
‘Heel weemoedig’
Ria vond het afscheid ‘heel weemoedig’. „Je weet dat je van heel veel mensen afscheid gaat nemen die je niet meer terug zult zien en waarmee je lief en leed gedeeld hebt. Je voelt je heel betrokken bij die mensen, vraagt hoe het met ze gaat en bent een luisterend oor als ze een moeilijke periode hebben meegemaakt. Ik ga die dagelijkse aanspraak gigantisch missen, bij sommigen hield ik het dan ook niet droog.”
‘Goed zo’
Zeven dagen per week waren ze open, afgezien van de feestdagen. „Doordat we commercieel zijn, hielden we ons aan de horecatijden en mochten van 10.00 uur tot uiterlijk 1.00 uur open zijn”, vertelt Ria. „Veel mensen wilden na het sporten nog een drankje of wat eten, dat kon bij ons altijd. De frituurpan ging bij ons pas uit als we de keuken gingen schoonmaken.”
Het liefst hadden ze dit tot hun pensioen voort willen zetten, maar de gemeente Ermelo had hier andere ideeën over.
Ria en John: „In 2018 kregen wij een brief van de gemeente dat onze huur eenzijdig werd opgezegd in september 2019. Dan zou het nieuwe gebouw van sportcomplex De Zanderij klaar zijn. Door corona en politieke wisselingen werd dit ruim vier jaar uitgesteld. Wij mochten niet mee naar de nieuwe horeca, dat zou Interactie Sportbedrijf Ermelo in eigen beheer gaan doen, zoals ze dit ook al in Triade, Theater Dialoog en het Huis van Ermelo doen. In het begin vind je dat heel vervelend, nu leef je er naar toe en is het goed zo. Positief is wel dat de gemeente ons toen we in coronatijd 11 maanden dicht moesten ons die tijd geen huur liet betalen. Ze geven ons nu in een vaststellingsovereenkomst een vergoeding voor een stukje pensioenderving van John. Want doordat we onderhoudscontracten voor apparatuur en het personeel in coronatijd moesten doorbetalen is het overbruggingspotje leeg.”
Werk zoeken tot pensioen
Waar Ria (64) nog drie dagen in de week werkt als office manager bij CleanCirkel in Ermelo, moet John nog werk gaan zoeken. „Ik ben op 1 januari 65 geworden en moet nog 2,5 jaar werken. Dat zal geen 60-80 uur of in de avonden en weekenden meer zijn. Ik ga ook niet meer fulltime in een keuken staan. Ik kan auto’s gaan wegbrengen of conciërge worden op een school. Eerst moet dit 25 januari leeg opgeleverd zijn en in februari gaan we een weekje op vakantie naar Spanje.”
John en Ria Schneider met enkele ingelijste aandenkens. (foto: Marco Jansen)
