Huis te koop in Harderwijk - blog 1 | SUZ&ZO privé de woningmarkt op

Al meer dan 20 jaar heb ik door mijn werk bijna dagelijks contact met mensen die op zoek zijn naar hun droomhuis.

Het is geweldig werk, waar ik enorm van geniet. Een huis kies je immers niet zomaar, daar komt veel gevoel bij kijken. Dat maakt zo’n zoektocht en koopproces super interessant. En nu sta ik zelf weer eens in de schoenen van ‘de koper’.

SUZ&ZO is privé namelijk op zoek naar een nieuw huis. Omdat die zoektocht mij altijd al zo boeit, en emoties zo’n belangrijke rol spelen bij de keuze voor een huis, grijp ik de gelegenheid graag aan onze zoektocht vast te leggen. Dus bij deze: SUZ&ZO privé op de woningmarkt.

We gaan eerst even 11 jaar terug in de tijd. Het is 2006, Leo en ik verkopen allebei ons huis en besluiten te gaan samenwonen met onze 5 kids. De oudste is 13, de jongste is 5.

Het gevoel is belangrijk bij het kopen van een huis, schreef ik hierboven al. Maar met 5 kids heb je vooral praktische eisen. We zochten en zochten en vonden uiteindelijk inderdaad ‘ons’ huis. Een huis aan de Blues dat eerst verkocht was, maar toch weer beschikbaar kwam. Het stond precies tussen onze beide huizen in en bood ruimte aan onze wensen: 6 slaapkamers en 2 badkamers en ook buiten volop ruimte.

Perfect huis op een heerlijke plek

Een flinke verbouwing volgde, waarmee we de perfecte plek creëerden voor ons samengestelde gezin. Alle 5 de kinderen een eigen, ruime slaapkamer om zich terug te trekken en een eigen, gezamenlijke badkamer. Beneden niet alleen veel gezamenlijke ruimte, maar ook voor ons nog een rustige werkplek en daarachter een master bedroom met badkamer (mét bad!). En dat alles ook nog op een heerlijk plekje.Je kunt om het huis heen naar achteren, naar onze inmiddels keurig onderhouden BBQ tuin. Én je kan op het balkon van het avondzonnetje genieten, wat heel fijn was toen de jongens vroeger nog de tuin opeisten om te voetballen.

Alle ruimte, tot aan chill-plekken toe

De garage achter het huis is ook niet mis. Die bood jarenlang plek aan weet ik veel hoeveel fietsen én al het buitenspeelgoed, tot aan hele skelters aan toe. En dan was er óók altijd nog plek voor een van onze auto’s.

Bovendien heeft de garage een ‘geheime’ verdieping, die jarenlang favoriet was als dé chill-plek van onze opgroeiende kids. Die plek heeft menig tienerslaapfeest met 6, 7, soms wel 8 tieners tegelijk overleefd. Daar zijn heel wat zakken chips naar binnen gewerkt en is heel wat nachten gegamed. De zitzak, chill-bank en matrassen zijn nog steeds het stille bewijs.

Van vol huis naar leeg nest

En nu wordt het in dat fantastisch praktische familiehuis dus steeds stiller. Zes jaar geleden vloog de eerste eruit, dit jaar (met hoop van zegen op het examen…) de laatste. Het huis is simpelweg te groot geworden. Het is ook jammer als wij het bezet houden, terwijl wij weten dat er genoeg (nieuwe) gezinnen zijn die zoeken naar een huis met een tuin en garage met zoveel mogelijkheden. Dat niet afgelegen, maar wel rustig en centraal ligt. Wij gunnen het ze!

Een nieuw tijdperk

Stapje voor stapje nemen wij nu afscheid van dit huis. De uitvalsbasis waarnaar we zochten, die we vonden en waar we als gezin zo veel lief en leed hebben meegemaakt. Een nieuw tijdperk breekt aan. Dit jaar worden we empty nesters.

Bijna alle kids hebben hun studentenkamers gevonden en sommigen al meerdere kamers achter elkaar. Nu zijn papa en mama aan de beurt. Geen huis meer tussen de scholen van onze kids in, geen voetbalgoal meer in de tuin, geen geheime chill-plek meer in de garage, geen 6 slaapkamers meer, geen lang-leve-de-lol meubels en geen kakofonie aan slaapkamertapijtkleuren meer. 

Maar ja, wat dan wel…?

De zoektocht is begonnen.
Tijdens de Open Huizen Dag van oktober vorig jaar zijn we al bij wat huizen in de stad gaan kijken en vormden we onze gedachten over de gewenste omgeving. Onze kids studeren in Leiden/Maastricht, Groningen, Utrecht, Wageningen en straks nog één in Enschede of Den Haag. Waar willen we heen? En wat zoeken we precies?

We hebben het geluk dat we in een aantal dingen erg op elkaar lijken. We komen allebei niet uit de stad, maar voelen ons stadsmensen. We willen niets missen, zitten graag op het terras en houden van de zon en de warmte. We hebben allebei een eigen bedrijf en zijn niet aan Harderwijk gebonden.  

De zoektocht is dus begonnen en daarbij kijken we ook maar eens verder dan onze neus lang is. Op naar het Westen? Of toch niet…

-wordt vervolgd- 
Suzanne van Harten