Door Marco Jansen - De familie Hoeve is onlosmakelijk verbonden aan VVOG. In de jaren ’60 en ’70 was Bertus Hoeve keeper van het elftal dat in 1969 algeheel Nederlands amateurkampioen werd. In de jaren ’80 en ’90 trad zoon Bert in zijn voetsporen door als middenvelder jarenlang een vaste waarde te zijn voor VVOG 1. Hij werd in 1997 kampioen bij de zaterdagamateurs. Inmiddels is de derde generatie aan zet: Bart Hoeve tekende afgelopen zomer zijn eerste contract bij de A-selectie.
Bertus Hoeve (80) was door het VVOG-bestuur gevraagd het nieuwe sportpark te openen en werd daarbij met een speldje gehuldigd voor 70 jaar lidmaatschap
Daarmee is hij het langst lid van de vereniging. Tot zijn 57ste voetbalde hij bij de veteranen en tot ruim vijf jaar geleden was hij op donderdagavond vrijwilliger achter de bar. Hoeve is lid van verdienste, maar de oudere generatie kent de voormalig sporthalbeheerder van De Sypel vooral van 18 seizoenen in het eerste elftal.
Op zijn tiende werd hij lid van de club en kwam bij de welpen. Een jaar later stond hij voor het eerst in het doel. De aanleiding was schoolvoetbal. ,,Ik zat in de vijfde klas van de Academieschool in de binnenstad. We speelden een wedstrijd tegen Groot Emaus in Ermelo. Er was geen keeper en zo ben ik keeper geworden.’’
Eerste kampioen
Op zijn 17e ging Bertus naar de senioren van VVOG; destijds waren er maar twee elftallen. ,,Er waren drie keepers, ik kwam er als vierde bij. Daarom wilde ik gaan voetballen, dat heb ik tot na mijn diensttijd gedaan als veldspeler in het eerste. Tot Hans van Twist bedankte als keeper en naar SDC Putten ging. We zaten zonder keeper en ik kreeg de vraag of ik het seizoen af wilde maken. Ik was 22 en vanaf dat moment ben ik tot mijn 35e blijven keepen in het eerste, tot 1975. Als voetballer had ik een goed spelinzicht gekregen, waardoor ik als keeper kon meevoetballen. Ik kon goed inschatten waar de bal terecht kwam en cornerballen pakken vond ik heerlijk.’’
Qua resultaat het absolute hoogtepunt was het seizoen 1968-1969, waarin VVOG algeheel amateurkampioen van Nederland werd. ,,Wij kunnen ons op de borst slaan dat we de eerste waren, want tot dat seizoen was er alleen een zaterdag- en zondagkampioen.’’ Zaterdagkampioen VVOG verloor uit met 1-0 van zondagkampioen Middelburg en won thuis met 2-1. Na verlenging kwam het aan op penalty’s. ,,Ik scoorde er één en stopte er één. Een unieke dag.’’
Staand v.l.n.r. Nol de Ruiter, Bertus Hoeve, Jo de Lange, Martin Roelofsen, Reyer Karsen, Dik Schaftenaar, Theo van Brugge, Rini Boone, Piet Veldkamp, Evert Jansen. Zittend v.l.n.r. Ko Karsen, Simon Goossensen, Jaap Hannese, Cees de Groot, Koen Bruining, Gerrit Foppen, Ko Karsen (foto archief VVOG)
Aaltjesdag
Zoon Bert, nu 53, evenaarde die prestatie in het seizoen 1996-1997 net niet. Hij won met VVOG de titel bij de zaterdagamateurs, maar het duel tegen zondagkampioen Baronie ging verloren (2-3 en 0-1 verlies). ,,We speelden een competitie met FC Lisse en GVVV. De mooiste wedstrijd was uit bij Lisse: we wonnen met 1-3, dat was onze beste wedstrijd, met het meeste publiek, mooi weer en een goede scheidsrechter. We kregen een boost en uit bij GVVV wonnen we met 2-5 en waren algeheel zaterdagkampioen. De huldiging was op het oude stadhuis tijdens Aaltjesdag. De Markt stond vol, grotendeels met toeristen, maar dat was natuurlijk wel een happening.’’
Bert debuteerde in 1986 op zijn 17e in het eerste, als A-junior mocht hij in de laatste wedstrijd van dat seizoen ruiken aan spelen in de hoofdmacht. ,,Het seizoen erop zat ik nog twee wedstrijden op de bank, totdat Henri van Dijk - Tijger werd hij altijd genoemd- geblesseerd raakte. Ik kwam erin en dat beviel zo goed dat ik erbij ben gebleven tot en met het seizoen 1999-2000. Ik was een rechtermiddenvelder en moest het vooral van mijn techniek en inzicht hebben. Snelheid, loopvermogen en kracht had ik niet, maar ik heb het 13 jaar volgehouden. Eigenlijk ben ik te vroeg gestopt op mijn 32e, door lichamelijke mankementjes aan lies en knie. Bij het tweede kon ik tussen de jonge jongens nog twee jaar aftrainen.’’
Debuut
In zijn jeugd vond Bart (19) niks leuker dan voetbal en dat is nu nog steeds zo. Met zijn schoolvriend Job Schultink voetbalde hij op een veldje en speelde jaren samen in de jeugd bij VVOG. ,,Ik zat nooit gelijk in het eerste team, meestal eerst in een tweede team. Ik speelde vooral voor mijn plezier. Pas later besefte ik dat mijn vader in het eerste had gespeeld en leek het me leuk om dat ook te halen en de naam van de familie hoog te houden. Mijn vader en opa maakten daar geintjes over maar er zat ook wel een kern van waarheid in. In de A1 maakte ik de grootste sprong qua niveau. Ook ik moet het niet van mijn fysiek hebben, maar van techniek en inzicht: gewoon slim voetballen.’’ Vorig jaar had hij drie wedstrijden bij het tweede gespeeld, toen het seizoen door corona werd afgebroken. Daarna mocht hij meetrainen bij het eerste en dit seizoen behoort hij definitief bij de A-selectie. Uit tegen ODIN’59 maakte Bart officieel zijn debuut in de competitie. ,,Het kwam onverwachts dat ze mij een contract aanboden. Toen drong het wel door dat ik grote stappen had gemaakt en dat als ik zo door zou gaan, het wel eens kon gaan lukken. Mijn vader zegt dat ik geduld moet hebben. Dat zal ik ook zeker hebben en ik zal ook veel proberen te leren van de meer ervaren spelers om me heen."
Gepaste trots
Vader Bert en opa Bertus kijken ‘met gepaste trots’ naar de ontwikkeling van hun kleinzoon. Het zijn andere tijden. Waar Bertus met elf Harderwijkers speelde en jonge spelers direct werden gebracht, gaat het nu langzamer en is het aandeel Harderwijkers flink gedaald. Bert: ,,Toen ik begon waren het er nog 7 of 8 en op het einde waren het er maar 3 of 4. De verhouding moet goed zijn, ik snap ook wel dat je op dit niveau een gezonde mix moet hebben. Het is mooi als jonge spelers uit Harderwijk met potentie een kans krijgen. Ze moeten die kans ook grijpen.’’
Bart: ,,Op het niveau waar VVOG speelt zijn jongens van buitenaf nodig, anders gaat het niet lukken. Mijn vader zegt dat ik geduld moet hebben. Dat zal ik ook zeker hebben en ik zal ook veel proberen te leren van de meer ervaren spelers om me heen."
Bertus bezoekt met een groepje van oud-voetballers waar mogelijk de thuis- en uitwedstrijden van het eerste en ook Bert heeft zijn eigen groepje Harderwijkers uit het voormalige vierde. Met een biertje langs de lijn is het voor hem een prettige bijkomstigheid dat zijn zoon ook bij het eerste zit. Op zondag komt het gezin regelmatig samen bij opa en oma Hoeve. ,,We hebben allemaal onze kijk op de wedstrijd en iedereen vindt er wat anders van. Dan is het een gezonde voetbaldiscussie in positieve zin.’’
(Bart, Bertus en Bert Hoeve)
