Ter gelegenheid van de plaatsing/onthulling van het kunstwerk "Vliegtuigwrak" werd het volgende stadsgedicht over de verdronken vliegers voorgelezen.
Mijn vleugels heb ik uitgeslagen,Vlucht
meer jongen nog dan man.
Ooit floten wij naar de meisjes, vol luister,
maar deze nachten zijn wij weerloos in het duister.
Van de basis kreeg ik mijn instructies mee:
"Vlieg niet te laag over de zee, vlieg niet te hoog
en vermijd, zo mogelijk, het land."
Soms scheerden wij vlak over het water,
even later stegen wij weer op.
Mijn bommen liet ik vallen op de daken,
Hamburg brandde zo fel als de zon.
Ik wilde hen mores leren samen met mijn maten!
Ik draaide mijn kist richting het vaderland,
deze nacht, zo lang, zo zwart...
en dacht aan mijn prachtige meisje.
Niet lang geleden gaf zij mij haar hand...
Ineens was daar die scherpe KNAL!
Het vliegtuig stortte neer.
Nu vechten wij voor ons leven in het meer,
het water, zo koud als ijs, is een ware straf...
Misschien was ik wat overmoedig,
maar gelukkig nooit te laf...
18 april 2012
Geert Zomer
stadsdichter Harderwijk