Over koopzondag, glazen bouwwerken en hele kleine huisjes

Door Petronella Polinder - Voor Tim Smit was 2018 vooral het jaar van Manuel, zijn zoon. Voor het eerst vader geworden. En daar heeft hij maar heel weinig voor hoeven doen. “En inderdaad, alle clichés zijn waar. Je slaapt niet meer, zit onder de kots en het zet je relatie onder druk.”

Omdat hij in 2018 voor het eerst vader is geworden, hoefde hij niet lang na te denken over de vraag of hij de allereerste Harderwijkse Oudejaarsconference voor zijn rekening wilde nemen.

“Een conference over 2018, het geboortejaar van mijn zoon, natuurlijk wilde ik dat. Mijn geboortejaar is 1988, bij iedereen in het geheugen gegrift, want Nederland werd Europees kampioen. Er werden glazen piramides voor het Louvre gezet, heel Frankrijk in rep en roer. In 2018 is heel Harderwijk in rep en roer vanwege een ander glazen bouwwerk, dat is het jaar van Manuel.”

De oudejaarsconference ging een beetje over de landelijke politiek, maar vooral over Harderwijk. “En Hierden natuurlijk, en Hierden, want dat ligt zó gevoelig. Straks komen de hooivorken.” Het ging over de Tiny Houses aan het Rappad. En nee, daar komen geen hippies met hashpijpen te wonen, maar mensen die willen ontspullen. “En dat vind ik knap. Mijn vrouw en ik hebben een huis gekocht in Drielanden en wij zijn vooral heel veel aan het spullen. We spullen online en in het centrum. Met dank aan het CDA en de ChristenUnie spullen we zelfs op zondag.” Maar terug naar de Tiny Houses. “Als er een lap bouwgrond voor je huis ligt, zou ik in mijn handjes knijpen met schattige kleine huisjes. Beter dan een woontoren met een grote, rode puist er boven op. Of een glazen bouwwerk.”

En dat glazen bouwwerk, dat kreeg van Smit de nodige aandacht tijdens de oudejaarsconference. “De omwonenden starten hun verweer door te zeggen dat het pand het uitzicht van het vissersvrouwtje zou verpesten. Maar uiteindelijk bleek het toch om hun eigen uitzicht te gaan. Ik begreep het al niet.” Hij heeft zich naar eigen zeggen niet heel erg verdiept in de exploitant, Café de Liefde. “Maar ik vind het een goed initiatief, Harderwijk is wel toe aan een bordeel.”

Het ging over het AZC. De volgens Smit ongefundeerde woede van de mensen omdat ze niet waren geïnformeerd over de toename van de hoeveelheid bewoners. Van tweehonderd naar zeshonderd. “Weet u überhaupt wie er wonen achter de Tennessee? Kent u hun verhaal? Weet u waarom ze er voor hebben gekozen hun land te ontvluchten?” Hij vertelde over Italië, het land dat tot twee keer toe weigerde een boot vol vluchtelingen toe te laten, de boot moest doorvaren naar Spanje. “En toen Harderwijk hoorde over die boot uit Spanje die nergens aan mocht meren, hing ze meteen aan de telefoon hoor.”

Smit wisselde af, soms ontstemd over iets, je proefde wat onbegrip, maar meteen daarna ontwapende hij zichzelf door er een grap over te maken. Behalve dan op het laatst. Want in het jaar van Manuel, zijn zoon, stierven vier kinderen in Oss en overleed er een jongetje bij De Kleine Wereld in Harderwijk, een opvanglocatie van Prokino. “Mijn vrouw en ik hebben er niet over gepraat. Dat konden we niet. Ik heb er wel over geschreven.” En hij zong, terwijl de meiden van Anouk Dance Experience erbij dansten. Indrukwekkend, verdrietig en een heel krachtig einde. Want voor Smit is 2018 vooral het jaar waarin hij vader is geworden.

Tim Smit tijdens de Harderwijks Oudejaarsconference

Partners:
Eszet Handelsgroep
Gert van Lunteren Assurantien BV
KRC van Elderen
Bart Jansen Makelaars
Foppen Reclame

Sponsoren:
Veluwe Drilling
Van Delft Biscuits
Van den Berg Sloopwerken
Fotostudio Merjenburgh
Ls2Connect
ADW Accountants