“Niets is mooier dan verhalen vastleggen op beeld”

Door Petronella van het Goor - De Harderwijkse Marijn Fidder (22) besloot twee jaar geleden te stoppen met haar studie mediavormgeving, “ik werd niet gelukkig van dagen achter een bureau zitten”, zich te bezinnen op wat ze wilde en de tijd die daar tussen lag goed te besteden. 

Ze bedacht, begin 2018, om gezinnen waarin een kind kanker heeft te volgen met de camera. “Zodat het gezin er wat aan zou hebben in de verwerking van deze moeilijke periode. Samen met de ouders heb ik besloten meer met de fotoserie te gaan doen en te publiceren, om te laten zien dat kinderen met kanker ook gewoon heel graag kind willen zijn.”

Het fotoproject Stoute Cellen van Fidder kreeg enorm veel aandacht. “Zo zat ik in de afgelopen anderhalf jaar bij RTL Late Night, kwam ik op tv bij Hart van Nederland, diverse landelijke radioprogramma's, andere televisie, kranten en magazines. Ik werd jongere van het jaar bij de Evangelische Omroep in mei 2018 en ik kreeg eind 2018 het jeugdlintje in Harderwijk. Enorm bijzonder.” In de tussentijd won ze met dit project ook de Hollandse fotoprijs en won ze eind januari in de categorie ‘Documentair Nationaal’ bij de Zilveren Camera. Afgelopen weekend sloot ze het indrukwekkende rijtje af met een derde plaats bij de Paul Peters Fotoprijs.

Met foto’s uit Stoute Cellen heeft ze in maart en april van 2019 geëxposeerd in het Stadsmuseum in Harderwijk. “Mensen kwamen vanuit heel het land deze expositie bezoeken, wat ik enorm bijzonder vond.” Daarnaast ging het werk van Fidder als zelfstandig fotograaf gewoon door. “Ik mocht het afgelopen jaar mooie klussen doen voor onder meer de EO, het NRC, Het Financiele Dagblad en KiKa.” De afgelopen twee jaar hebben Fidder heel gelukkig gemaakt. “Ik had altijd veel problemen op school en met mijn studie en ik wist niet wat ik wilde met mijn leven. Door fotografie word ik enorm gelukkig. Niets is mooier dan verhalen vastleggen en vertellen.”

Op de vraag of ze zich nog wel kan identificeren met andere 22-jarigen, antwoordt Fidder: “Ik heb me nooit echt kunnen identificeren met leeftijdgenoten. Op school werd ik gepest en dat was absoluut geen gezellige tijd. In 2018 heb ik nog een tijdje in de supermarkt gewerkt en door dit baantje durfde ik eindelijk weer uit mezelf met ze te praten. Hier heb ik veel door geleerd, vooral dat we meer op elkaar lijken dan we altijd denken. Daarom denk ik ook dat je je niet perse altijd alleen hoeft te identificeren met mensen van je eigen leeftijd.”

Fidder is net terug van Lesbos, waar ze fotografeerde in vluchtelingenkamp Moria. Daarnaast werkt ze aan een fotoserie over emigratie en de gevolgen voor de mensen die achterblijven.  “Enorm interessant dus ik zal daar dit jaar vooral mee bezig zijn. Daarnaast ga ik nog even door met Stoute Cellen en doe ik bijvoorbeeld klussen voor de krant of voor hulporganisaties.”

Of ze nog dromen over heeft? “Als ik iets geleerd heb van de gezinnen uit Stoute Cellen is dat ik meer in het nu leef. Ik denk daarom niet altijd na over wat ik graag later nog wil doen en meer over wat ik graag nu zou willen bereiken. En dat is doorgaan met het vertellen van verhalen door beeld.”

Marijn Fidder